Sahte fatura düzenlemek - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/9999 Esas 2019/6675 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/9999
Karar No: 2019/6675

Sahte fatura düzenlemek - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/9999 Esas 2019/6675 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, Vergi Dairesi Müdürlüğü'nde mükellef olarak kayıtlı iken 2009-2010 yılları arasında sahte fatura düzenlemek suçlamasıyla yargılandı. Sanık, suçlamaları reddetti ve faturalarının kaybolduğunu iddia etti. Mahkeme, sanığın savunmasını yeterli bulmadı ve faturaların gerçekliğiyle ilgili incelemeler yapılması gerektiğine karar verdi. Ancak incelemeler yeterli şekilde yapılmadığı için mahkûmiyet hükümleri verildi. Yargıtay, bu kararı bozdu ve sanığın temyiz nedenlerinin yerinde olduğunu belirtti. Kararda, sanığın suçsuzluğunun kanıtlanamadığı ve hükümlerin bozulması gerektiği ifade edildi. Kanun maddeleri olarak ise, Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi ve 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi gösterildi.

11. Ceza Dairesi 2016/9999 E. , 2019/6675 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura düzenlemek
HÜKÜM : Mahkumiyet

A)... (...)Vergi Dairesi Müdürlüğünün... numaralı mükellefi olan sanık hakkında 2009-2010 takvim yıllarında sahte fatura düzenlemek suçunu işlediği iddiasıyla açılan kamu davasında, sanığın, 01.01.2009 tarihi itibariyle işi bıraktığını, faturalarının vefat eden babasında olduğunu ve kaybolduğunu, sahte fatura düzenlemediğini savunması karşısında, gerçeğin kuşkuya yer bırakmayacak şekilde ortaya çıkarılması için;
1-Sanık tarafından düzenlendiği iddia edilen faturaların mükellefiyetin bağlı bulunduğu vergi dairesinden ve kullananlardan araştırılarak temin edilmesi,
2-Faturaların sanığa gösterilerek yazı ve imzaların kendisine ait olup olmadığının sorulması, yazı ve imzaların kendisine ait olmadığını beyan etmesi halinde yazı ve imza örnekleri temin edilerek, faturalardaki yazı ve imzaların sanığa ait olup olmadığı konusunda uzman bir kurum veya kuruluştan rapor alınması,
3- Faturalardaki yazı ve imzaların sanığa ait olmadığının anlaşılması halinde ise;
a)Faturaları kullandığı tespit edilen firma yetkilileri hakkında 2009-2010 takvim yıllarında sahte fatura kullanma suçundan dava açılıp açılmadığının araştırılması; dava açılmış ise, dosyalarının getirtilerek incelenmesi ve bu davayla ilgili belgelerin onaylı örneklerinin çıkartılarak dosya içine konulması,
b)Faturaları kullanan firma yetkililerinin CMK"nin 48. maddesi uyarınca çekinme hakkı hatırlatılarak tanık sıfatıyla dinlenmeleri; sözü edilen faturaları hangi ticari ilişkiye dayanarak kimden aldığının, sanığı tanıyıp tanımadığının ve faturaların alınması konusunda sanığın bir iştirakinin bulunup bulunmadığının sorulması,
Sonucuna göre tüm deliller birlikte tartışılarak sanığın hukuki durumunun belirlenmesi gerekirken, eksik araştırma ve inceleme ile mahkûmiyet hükümleri kurulması,
B-Kabule göre de; 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş olup, sanığın, temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 25.09.2019 tarihinde oy birliği ile karar verildi.