Yargıtay 21. Hukuk Dairesi 2017/4362 Esas 2018/8796 Karar Sayılı İlamı

21. Hukuk Dairesi
Esas No: 2017/4362
Karar No: 2018/8796
Karar Tarihi: 28.11.2018

Yargıtay 21. Hukuk Dairesi 2017/4362 Esas 2018/8796 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Bölge Adliye Mahkemesi tarafından verilen kararın temyiz edilemediği belirtilmiştir. 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 362/1-(a) maddesi uyarınca, miktar veya değeri temyiz kesinlik sınırını geçmeyen davalarda temyiz edilemez. Kesinlik sınırı, kamu düzeni ile ilgilidir. Bu karar için kesinlik sınırı, 02.12.2016-31.12.2016 tarihleri arasında 40.000 TL, 01.01.2017-31.12.2017 tarihleri arasında 41.530,00 TL, 01.01.2018 tarihinden sonra verilen karar için ise 47.530,00 TL olarak belirlenmiştir. Dosya içeriğine göre, davacılar vekilince temyize konu edilen tazminat miktarları, karar tarihi itibariyle kesinlik sınırının altında kalmaktadır. Bu nedenle, davacıların temyiz itirazları reddedilmiştir. Kararda bahsi geçen kanun maddeleri 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 362/1-a, 366. ve 352. maddeleridir.

21. Hukuk Dairesi 2017/4362 E. , 2018/8796 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : Bölge Adliye Mahkemesi . Hukuk Dairesi
İLK DERECE
MAHKEMESİ : . İş Mahkemesi

KARAR
Miktar veya değeri temyiz kesinlik sınırını geçmeyen davalara ilişkin nihai kararlar 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun 362/1-(a) maddesi uyarınca temyiz edilemez. Kesinlik sınırı kamu düzeni ile ilgilidir.
Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararlar için kesinlik sınırı, karar tarihi 02.12.2016-31.12.2016 tarihleri arasında 40.000 TL, 01.01.2017-31.12.2017 tarihleri arasında 41.530,00-TL, 01.01.2018 tarihinden sonra verilen karar için 47.530,00 TL"dir.
Dosya içeriğine göre kısmen kabul-kısmen reddine karar verilen ve davacılar vekilince temyize konu edilen tazminat miktarlarıı Bölge Adliye Mahkemesi karar tarihi itibari ile 41.530,00 TL kesinlik sınırı kapsamında kaldığı anlaşılmaktadır.
O halde Bölge Adliye Mahkemesi kararının temyiz kabiliyeti olmayıp, davacılar vekilinin temyiz itirazlarının 6100 sayılı H.M.K."nun 362/1-a, 366. ve 352. maddeleri uyarınca reddi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle davacı vekilinin temyiz dilekçesinin, temyiz edilen miktarlar temyiz kesinlik sınırı kapsamında kaldığından REDDİNE, dosyanın ilk derece mahkemesine gönderilmesine, temyiz harcının istek halinde temyiz eden davacılara iadesine 28.11.2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.