10. Ceza Dairesi Esas No: 2016/986 Karar No: 2019/891 Karar Tarihi: 13.02.2019
Kullanmak için uyuşturucu bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2016/986 Esas 2019/891 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Mahkeme, uyuşturucu madde bulundurma suçundan mahkum olan kişiye 10 ay hapis cezası ve tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanması kararı verdi. Ancak mahkum tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uymadığı için cezasının aynen infazına karar verildi. Cumhuriyet savcılığı, kanunda yapılan değişiklik nedeniyle uyarlama talebinde bulundu. Mahkeme, uyarlama yapılarak hükümlüye 10 ay hapis cezası verilerek hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verdi. Cumhuriyet savcılığı itiraz edince bu karar reddedildi ve önceki kararın aynen infazına karar verildi. Mahkeme kararlarındaki kanun maddeleri TCK'nın 191/1-2. maddeleri, 5237 sayılı TCK, 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanunun 98 ve 101. maddeleridir.
10. Ceza Dairesi 2016/986 E. , 2019/891 K.
"İçtihat Metni"
Mahkeme : Ağır Ceza Mahkemesi Suç : Kullanmak için uyuşturucu bulundurma Hüküm : Uyarlama talebinin reddi
Dosya incelendi. GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan dolayı hükümlü hakkında 5237 sayılı TCK"nın 191/1-2. maddeleri uyarınca 10 ay hapis cezası ile birlikte tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına ilişkin 18/10/2011 gün 2011/172 esas ve 2011/386 karar sayılı hükmün kesinleştikten sonra infaza gönderildiği, hükümlünün tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uymaması üzerine mahkemenin 01/10/2013 gün 2013/242 esas ve 2013/404 karar sayılı kararı ile 10 ay hapis cezasının aynen infazına karar verildiği, hükmün infazı aşamasında Cumhuriyet savcılığınca 6545 sayılı Yasa ile TCK"nın 191. maddesinde yapılan değişiklik sebebiyle uyarlama talebinde bulunulduğu, mahkemenin 14/09/2015 gün 2015/355 esas ve 2015/389 sayılı kararı ile uyarlama yapılarak hükümlüye 10 ay hapis cezası verilerek hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildiği, bu karara karşı Cumhuriyet savcılığınca itiraz edildiği ve itiraz merciince itirazın kabulüne karar verildiği, bu karar üzerine mahkemece incelemeye konu 14/12/2015 gün ve 2015/355 esas ve 2015/389 sayılı kararı ile ilk kararın lehe olması sebebi ile uyarlama talebinin reddine ve daha önce verilen kararın aynen infazına karar verildiği anlaşılmış olup, infaz aşamasında uygulanan kanun maddesindeki değişiklikten dolayı lehe kanunun belirlenmesi konusunda verilen kararların itiraza tabi olduğu hususunda kuşku bulunmamaktadır. Açıklanan nedenlerle, 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanunun 98 ve 101. maddeleri uyarınca infaza yönelik olarak verilen 14/12/2015 tarihli kararın 5275 sayılı Kanunun 101/3. maddesi uyarınca temyiz yasa yoluna değil, itiraz yasa yoluna tabi olması nedeniyle, itirazla ilgili kararın yetkili ve görevli itiraz merciince verilmesi için, dosyanın incelenmeksizin Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına İADESİNE, 13/02/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.