MAHKEMESİ :İş Mahkemesi


DAVA : Davacı, kıdem, ihbar tazminatı, yıllık izin, genel tatil, fazla measi ile hafta tatili ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davacı ve davalı ...Ş. avukatın tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili, davacının iş sözleşmesinin haklı sebep olmadan işverence feshedildiğini, işçilik alacaklarının ödenmediğini beyanla, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, yıllık izin, fazla çalışma, hafta tatili, ulusal bayram ve genel tatil alacaklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı ... A. Ş. vekili, davalı şirketin gıda ve ihtiyaç maddeleri satışı ile iştigal ettiğini, mağazası içinde unlu mamüller için ayrılan alanı diğer davalı ... Müh. Ltd. Şti."ne kiraya verdiğini, bu nedenle diğer davalı şirketler ile aralarında alt işveren - üst işveren ilişkisinin bulunmadığını, diğer davalıların işletmek üzere teslim aldıkları unlu mamüller satış alanını kendi nam ve hesabına çalıştırdığını, işçilerini kendi adına istihdam ettiğini, işin yürütümünü başka bir işverenle yaptırdığını, alanın tamamen işletici firma tarafından kullanıldığını, Migros şirketinin iştigal alanında olmadığından davalı şirkete husumet yöneltilemeyeceğini, husumet nedeniyle davanın reddini, davacının alacağı bulunmadığından ve zamanaşımına uğradığından davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davalının iş sözleşmesini fesihte haksız olduğu, davalı ... A. Ş."nin asıl işveren, diğer şirketlerin alt işveren olduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Karar davacı ve davalı ... A. Ş. vekilleri temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacının tüm davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Yıllık izin ücreti bakımından uygulanması gereken faiz konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
4857 sayılı İş Kanunu"nun 59. maddesinde, iş sözleşmesinin feshi halinde kullanılmayan izin sürelerine ait ücretlerin, son ücret üzerinden ödenmesi gerektiği kurala bağlanmıştır. Ancak, kanunda izin ücreti için kesin bir ödeme günü belirlenmiş değildir. İş sözleşmesinin feshedildiği tarihte izin ücreti muaccel olur. Bununla birlikte, faiz başlangıcı bakımından işverenin ayrıca temerrüde düşürülmesi gerekir.
Dairemizce, iş sözleşmesinin feshinde ödenmesi gereken izin ücreti, geniş anlamda ücret içinde değerlendirilmemiş ve 4857 sayılı Kanun"un 34. maddesinde sözü edilen bankalarca mevduata uygulanan en yüksek faize karar verilemeyeceği kabul edilmiştir. O halde, izin ücreti için uygulanması gereken faiz, yasal faiz olmalıdır.
Mahkemece davanın kabulüne karar verilirken yıllık izin alacağı için kanuni faiz yerine "en yüksek banka mevduat faizine" hükmedilmesi hatalı olup bozma sebebidir. Ancak belirtilen bu yanlışlığını giderilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 438/7. maddesi uyarınca aşağıda belirtilen şekilde düzeltilerek onanması uygun bulunmuştur.
SONUÇ: Temyiz olunan mahkeme kararının yıllık izin alacağına ilişkin altıncı bendindeki “630,00 TL yıllık izin ücreti alacağının 25/08/2009 tarihinden itibaren en yüksek mevduat faizi ile birlikte davalılardan dayanışmalı olarak tahsili ile davacıya verilmesine” rakam ve sözcüklerinin hüküm fıkrasından çıkartılarak yerine "630,00 TL yıllık izin ücreti alacağının 25/08/2009 tarihinden itibaren kanuni faizi ile birlikte davalılardan dayanışmalı olarak tahsili ile davacıya verilmesine” rakam ve sözcüklerinin yazılmasına, hükmün bu düzletilmiş şekli ile ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz giderinin 3,15 TL"nin davacıya arta kalanın davalıya yükletilmesine, 24.04.2013 gününde oybirliği ile karar verildi.