İş Mahkemesi
Dava Türü : Alacak

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen direnme kararı taraf vekillerince temyiz edilmekle temyiz isteğinin süresinde olduğu ve Dairemizin 6352 sayılı Kanunun 40.maddesi ile eklenen 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanununun geçici 2.maddesi uyarınca öncelikle inceleme yetkisi olduğu anlaşılmakla, dosya incelendi, gereği görüşüldü:
Davacı vekili, davacının kesinleşen hizmet tespit davası ile davalı kurumda hizmet akdi ile ve basın işçisi olarak çalıştığının sabit olduğunu, fazla mesai yaptığını, hafta tatilleri ile milli bayram ve genel tatil günlerinde çalıştığını, yıllık izinlerini kullanmadığını, ilave tediye ödenmediğini iddia ederek kıdem tazminatı ile fazla mesai, hafta tatili, milli bayram ve genel tatil çalışma ücreti ile bunların %5 fazlalıklarını, ayrıca yıllık izin ve ilave tediye alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili davanın reddini istemiştir.
Mahkemece davacının iş sözleşmesi ile davalı kurumda çalıştığı, ancak Basın İş Kanunu"nun 2.maddesindeki istisna nedeni ile Basın İş Kanunu"nun uygulanmayacağı gerekçesiyle 4857 sayılı Yasa kapsamında hesap edilen bazı alacakların davalıdan tahsiline karar verilmiş, kıdem tazminatı talebi ise reddedilmiş, kararın taraf vekillerince temyizi üzerine Dairemizin 31.03.2014 tarihli ilamı ile özetle ve sonuç olarak, “...Davacının Basın İş Kanununa tabi hizmet akdine bağlı olarak çalıştığı Ankara 18.İş Mahkemesinin 2010/38-2010/68 E.K. sayılı kararı ile tespit edilmiştir. Yine davalı işverenin 15/02/2012 tarihli yazısında davacının davalı işyerinde tercüman-spiker olarak çalıştığı ve tercüme ettiği metinleri okuduğu anlaşılmaktadır. Bu şekilde çalışan işçinin Basın İş Kanununa tabi olacağı açıktır. Böyle olunca davacının Basın İş Kanununun 2.maddesinde öngörülen memur ve müstahdem olmadığı da göz önünde bulundurulduğunda istisna kapsamı dışında olacağı kabul edilmelidir. Davacının sırf TRT’de çalıştığı için yaptığı iş dikkate alınmadan Basın İş Kanununa tabi olmadığı gerekçesi ile ulusal bayram genel tatil alacaklarına gecikmeler için uygun takdiri indirimle birlikte %5‘lerin hüküm altına alınmaması hatalıdır.” gerekçesi ile bozulmuştur.
Mahkemece, “...5953 sayılı Yasanın İstisnalar başlıklı 2. maddesinde; “…1. maddenin şümulü dahilinde bulunup da devlet, vilayet ve belediyeler ve iktisadi devlet teşekkül ve müesseseleri ile sermayesinin yarısından fazlası bu teşekküllere ait şirketlerde istihdam edilen memur ve hizmetliler hakkında bu kanun hükümleri uygulanmaz.." hükmü ve davalı TRT kurumunun kamusal niteliği AÇIK VE UYUŞMAZLIK DIŞIDIR. (Basın İş Kanunu Seracettin Göktaş-Şahin Çil, Aralık 2013 Sh 21)
Diğer yandan davacının açmış olduğu hizmet tespiti davası dolayısıyla Sosyal Güvenlik Hukuku açısından Basın İş Yasası kapsamında kalması 506 sayılı Yasanın ek 5 maddesi ve 5510 sayılı Yasanın 40.maddesi anlamında fiili hizmet zammından yararlanmaları açısından önem arz etse de işçilik alacakları ile ilgili bu davada sonuca etkili olmaz.
Hukukumuzda işçilik tazminat ve alacakları ilgili Yargıtay denetiminden geçen dava dosyalarında belirlenen hizmet süresi ve ücret miktarları Sosyal Güvenlik Hukuku anlamında açılan hizmet tespiti davalarında güçlü delil olarak dahi kabul edilmemektedir.
Belirtilen bu husus dahi uyuşmazlığı çözer mahiyette güzel bir örnektir.” gerekçesi ile önceki kararda direnilmiştir.
Hizmet tespit davasında davacının basın işçisi olduğuna ilişkin tespitin 2098 sayılı Yasa ile eklenen 506 sayılı Kanun"un Ek 5.maddesindeki itibari hizmet süreleri bakımından önem taşıması, Basın İş Kanunu"nun 2. maddesindeki istisnanın davalı kurumu kapsamasına göre Dairemizin bozma kararının yerinde olmadığı, direnme kararının doğru olduğu anlaşılmakla dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davacı vekilinin yerinde bulunmayan bütün temyiz itirazlarının bu nedenle, davalı vekilinin temyiz itirazlarının ise bozma kapsamı dışında kalarak kesinleşen yönlere ilişkin olması nedeni ile reddi ile usul ve kanuna uygun olan hükmün 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanununun geçici ek ikinci maddesi uyarınca ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz harçlarının taraflara yükletilmesine, 24.03.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.