Taksirle Öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2018/4191 Esas 2020/1845 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Öldürme
Hüküm : TCK"nın 85/1, 62, 50/4, 50/1-a, 52/2-4, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelendi gereği düşünüldü;
Sanık hakkında 3 yıl hapis cezası olarak tayin edilen temel cezadan TCK"nın 61. maddesi gereğince 1/6 oranında indirim yapılması akabinde tayin edilen 2 yıl 6 ay hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi sırasında sonuç cezanın, 18.200 TL adli para cezası yerine hesap hatası yapılarak 18.000 TL adli para cezası olarak belirlenmesi, aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesine yönelik uygulama bozma nedeni yapılmamıştır.
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya toplanıp karar yerinde gösterilen delillere mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin kusura, eksik incelemeye, ceza miktarına ve lehe hükümlerin uygulanmadığına ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA; 20.02.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.