MAHKEMESİ : ADLİYE MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada İstanbul(Kapatılan) 4.Fikrî ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 22/06/2017 tarih ve 2016/191 E. - 2017/117 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 16. Hukuk Dairesi"nce verilen 10/05/2019 tarih ve 2017/6301 E. - 2019/1038 K. sayılı kararın Yargıtay"ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, TPMK nezdinde davalı adına kayıtlı 35.sınıfta tescilli 2004/05459 tescil nolu "Yöntem + Şekil" markasının davalı tarafından kullanılmadığını ileri sürerek kullanmama nedeniyle markanın kısmen hükümsüzlüğüne ve sicilden terkinine karar verilmesini istemiştir.
Davalı vekili, davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
İlk derece mahkemesince, dava tarihinden sonra 556 sayılı KHK"nın 14.maddesinin Anayasa Mahkemesi tarafından iptal edildiği, bu nedenle davanın yasal dayanağının kalmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Bu karara karşı, davacı vekili istinaf başvurusunda bulunmuştur.
İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 16. Hukuk Dairesi’nce, Türkiye"nin de taraf olduğu, Paris Sözleşmesi 5/c maddesi ve TRIPS Anlaşması 19. Maddesinde markanın kullanılması zorunluluğu ve kullanılmaması halinde iptalinin istenebileceği düzenlenmişde bu sözleşme hükümlerinin tavsiye niteliğinde olduğu, bağlayıcı olmadığı, 6769 sayılı SMK"da kullanılma zorunluluğunu düzenleyen hükümlerin Anayasa Mahkemesinin iptal kararından sonra yürürlüğe girdiği ve geçmişe yürütülemeyeceği, bu nedenle davada uygulanabilir bir yasal düzenleme bulunmadığı, mülkiyet hakkını kaldıran, sınırlandıran, müdahale teşkil eden yaptırımların, ancak kanunla düzenlenmesi gerektiği, bu durumda yasal boşluğun hakim tarafından doldurulamayacağına ilişkin ilk derece mahkemesi kararının yerinde olduğu gerekçesiyle davacı vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK"nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 10,00 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 10/02/2020 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.