Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2018/1163 Esas 2020/634 Karar Sayılı İlamı

Abaküs Yazılım
23. Hukuk Dairesi
Esas No: 2018/1163
Karar No: 2020/634
Karar Tarihi: 03.02.2020

Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2018/1163 Esas 2020/634 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Şikayet davasında, sıra cetvelinde vekil ile müvekkili arasındaki vekalet ücreti alacağının üçüncü şahıslara karşı rüçhan hakkı bulunmadığı gerekçesiyle sıra cetvelinde 2. sırada yer aldığı ancak 1. sırada yer alması gerektiği iddia edilmiştir. Mahkeme, paylaşıma konu olan alacağa şikayet olunanın alacaklı bulunduğu ve sıra cetvelinin düzenlendiği İstanbul 2. İcra Müdürlüğü 2007/13026 E. sayılı dosyasında konulan ihtiyati haczin icrai hacze dönüştüğü, şikayetçinin alacaklı olduğu Ankara 28. İcra Müdürlüğünün 2012/2632 E. sayılı dosyasında konulan haczin ise diğer alacağa göre rüçhanlı alacak konumunda olmadığı gerekçesiyle şikayetin reddine karar vermiştir. Kararın temyizinde ise, motorlu taşıtlar vergisinin rehinli alacaklardan önce gelecek şekilde rüçhanlı olarak sıra cetveline kayıt edilmeleri zorunlu olduğu gerekçesiyle davanın kabulüne, sıra cetvelinin iptaline karar verilmiştir. İçeriğinde İİK'nın 366. maddesine atıfta bulunulan karar, temyiz edilen tüm itirazların reddiyle onanmıştır.
23. Hukuk Dairesi         2018/1163 E.  ,  2020/634 K.

    "İçtihat Metni"


    MAHKEMESİ :İcra Hukuk Mahkemesi


    Taraflar arasındaki sıra cetvelindeki sıraya şikayetin yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın reddine yönelik verilen hükmün süresi içinde şikayetçi vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
    - K A R A R -
    Şikayetçi vekili, dava dışı borçludan vekalet ücreti alacağı olduğunu, sıra cetvelinde vekil ile müvekkili arasındaki vekalet ücreti alacağının üçüncü şahıslara karşı rüçhan hakkı bulunmadığı gerekçesiyle sıra cetvelinde 2.sırada yer aldığını, 1.sırada yer alması gerektiğini, derece kararının iptalini, yargılama giderleri ve vekalet ücretinin karşı tarafa yükletilmesini talep ve dava etmiştir.
    Şikayet olunan vekili, taraflar arasında hangi icra müdürlüğünün sıra cetveli yapacağı konusunda ihtilaf çıktığını ve kendi hacizlerinin öncelikli olduğu gerekçesiyle İstanbul 2. İcra Müdürlüğünün 2007/13026 E. sayılı dosyası üzerinden yapılmasına karar verildiği ve kararın Yargıtay incelemesinden geçerek kesinleştiğini, vekalet ücretinin şahsi alacak olduğunu savunarak açılan davanın reddini istemiştir.
    Mahkemece, iddia, savunma, ve dosya kapsamına göre, paylaşıma konu Ankara 29.İcra Müdürlüğünün 2005/2047 E. sayılı dosyasındaki alacağa şikayet olunanın alacaklı bulunduğu ve sıra cetvelinin düzenlendiği İstanbul 2.İcra Müdürlüğü 2007/13026 E. sayılı dosyasında konulan ihtiyati haczin 18.02.2010 tarihinde icrai hacze dönüştüğü, şikayetçinin alacaklı olduğu Ankara 28.İcra Müdürlüğünün 2012/2632 E. sayılı dosyasında konulan haczin ise 19.10.2009 tarihli olduğu, bu nedenle sıra cetvelinin düzenlendiği takip dosyasındaki haczin ilk icrai haciz olmadığı, şikayetçinin alacağının diğer alacağa göre rüçhanlı alacak konumunda olmadığı gerekçesiyle şikayetin kabulüne karar verilmiştir.
    Karar, şikayet olunan vekili tarafından temyiz edilmiştir. Dairemizce yapılan temyiz incelemesi sonucu, daha önce Ankara 7.İHM 2013/252 E.2013/283 K sayılı dosyası ile sıra cetvelinin iptaline karar verildiği ve kararın kesinleştiği, icra hukuk mahkemesi kararının diğer icra hukuk mahkemesi için kesin hükmün sonuçlarını doğuracağı gerekçesiyle kararın bozulmasına karar verilmiştir.
    Kararın şikayetçi vekili tarafından karar düzeltme yoluyla incelemesi talebi sonucu Dairemizce karar düzeltme talebinin reddine karar verilmiştir.
    Mahkemece, Yargıtay ilamına uyularak şikeyetin reddine karar verilmiştir.
    Karar şikayetçi vekili tarafından temyiz edilmiştir.
    Motorlu taşıtlar vergisinin rehinli alacaklardan önce gelecek şekilde rüçhanlı olarak sıra cetveline kayıt edilmeleri zorunlu olduğu gerekçesiyle davanın kabulüne, sıra cetvelinin iptaline karar verilmiştir.
    Kararı, şikayetçi vekili temyiz etmiştir.
    Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre şikayetçi vekilinin temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
    SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, şikayetçi vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan İcra Mahkemesi kararının İİK’nın 366. maddesi uyarınca ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz edenden alınmasına, kararın tebliğinden itibaren 10 gün içerisinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere 03.02.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.















    Bu web sitesi, sisteminin bir üyesidir.