213 sayılı Vergi Usul Kanunu"na muhalefet - Yargıtay 21. Ceza Dairesi 2016/1703 Esas 2017/864 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 213 sayılı Vergi Usul Kanunu"na muhalefet
HÜKÜM : Mahkumiyet

1-Sanığın yetkilisi olduğu şirketin 2009 takvim yılında sahte fatura kullandığının iddia ve kabul edildiği olayda, sanığın savunmasında faturaların sahte olduğunu bilmediğini savunması, sahte olduğu iddia olunan faturaları düzenleyen şirketler hakkında karşıt inceleme raporları düzenlendiği görülmekle, gerçeğin kuşkuya yer bırakmayacak şekilde belirlenmesi amacıyla; sahte fatura düzenleyen ilgili şirketler hakkında düzenlenen raporlar getirtilerek, şirket yetkilileri hakkında dava açılmış olup olmadığının araştırılması, açıldığının tespiti halinde dava dosyaları getirtilip incelenerek bu davayı ilgilendiren delillerin onaylı örneklerinin dava dosyasına intikal ettirilmesi, faturaların gerçek alım-satım karşılığı olup olmadığının belirlenmesi yönünden mal ve para akışını gösteren sevk ve taşıma irsaliyeleri, teslim tesellüm belgeleri, bedellerinin ödendiğine ilişkin ticari teamüle uygun kanıtlama yeteneği olan geçerli ödeme belgeleri ve satıcının kasasına ya da banka hesabına girip girmediğinin tespiti ile faturaları düzenleyen mükellefin yeterli üretimi, mal girişi ya da stoğu olup olmadığı da araştırılıp, gerektiğinde karşılaştırmalı bilirkişi incelemesi yaptırılması ve toplanan tüm deliller değerlendirilip sonucuna göre sanığın hukuki durumunun tayin ve takdiri gerektiği gözetilmeden eksik inceleme ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
2-Kabul ve uygulamaya göre de,
a)Yargıtay Ceza Genel Kurulu ile Dairemizin yerleşmiş kararlarında açıklandığı üzere yasalarda yer alan hükümler uygulanırken gösterilen gerekçelerde çelişkiye ve zaafiyete düşülmemesi gerektiği cihetle, sanık hakkında temel ceza belirlenirken belge sayısı da nazara alınarak alt sınırdan uzaklaşırken bu kez TCK"nın 43. maddesi uygulanmak suretiyle tayin edilen cezanın yarısı oranında artaraım yapılması,
b)5271 sayılı CMK"nun 225. maddesi uyarınca hükmün konusu duruşmanın neticesine göre iddianamede gösterilen fiilden ibaret olup, vergi suçu raporu ile vergi dairesi başkanlığının verdiği mütalaaya uygun olarak Uşak Cumhuriyet Başsavcılığı"nın 08.03.2011 tarihli sayılı iddianamesi ile sanığın ""2009 takvim yılında sahte fatura kullanmak” suçundan cezalandırılmasının talep edildiği, birbirinden ayrı ve bağımsız suçlar olmasına rağmen iddianame dışına çıkılıp, hangi suçtan hüküm kurulduğu konusunda çelişkiye düşülmek suretiyle dava konusu yapılmayan 213 sayılı VUK"un 359/a-2. maddesinde düzenlenen “sahte ve muhteviyatı itibariyle yanıltıcı belge kullanmak” suçundan yazılı şekilde hüküm kurulması,

c) 5237 sayılı TCK’nun 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nun 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 22.02.2017 gününde oybirliği ile karar verildi.