Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2012/20005 Esas 2013/8185 Karar Sayılı İlamı

22. Hukuk Dairesi
Esas No: 2012/20005
Karar No: 2013/8185

Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2012/20005 Esas 2013/8185 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı işçi, işveren tarafından haksız olarak iş sözleşmesinin feshedildiğini iddia ederek, işe iade davası açmıştır. Mahkeme, işe iade talebini kabul etmiş ancak işveren işçiyi işe başlatmamıştır. Bunun üzerine mahkeme, işçinin iş sözleşmesinin yasal olarak otuz günün geçmesiyle feshedildiğine karar vererek, davacının işçilik alacaklarının tahsiline karar vermiştir. Ancak, davalı tarafından yapılan temyiz nedeniyle Yargıtay, kısa karar ile gerekçeli karar arasındaki çelişki nedeniyle kararı bozmuştur.
Kanun Maddeleri:
- İş Kanunu (4857 sayılı Kanun)

22. Hukuk Dairesi 2012/20005 E. , 2013/8185 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi
...
...

DAVA : Davacı, kıdem, ihbar tazminatı, işe başlatmama ve boşta geçen süre ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili davacının davalı işyerinde 22.09.1997 tarihinde işe başladığını, ancak iş verenin 12.11.2009 tarihinde haksız olarak iş sözleşmesine feshettiklerini, iş sözleşmesini feshinden sonra davacının işe iade davası açıldığını, işçinin işe iadesine karar verildiğini, kararın kesinleştiğini, davacının Tire 2. Noterliği"nin 28.07.2010 gün ve 5127 sayılı yazısı ile davalıya kararın uygulanmasını bildirmiş ancak işverenin otuz günlük süre içerisinde işe başlaması için davet etmediğini belirterek işçilik alacaklarının tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili, Yargıtay ilamının 16.08.2010 tarihinde kendilerine tebliğ edildiğini, işe iade talebinin 28.07.2010 tarihinde olduğunu, davacının keyfiyeti kalemden öğrenmesinin yeterli olmayacağını, kararın usulüne uygun olarak tebliğ alınması gerektiğini, davanın reddinin gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece, işe iade davasının onanarak kesinleştiği, davacıya 28.07.2010 tarihinde tebliğ edildiği, öğrenme olgusunun davacı yan açısından bu tebligat ile gerçekleştiği bundan sonra hemen işe başlama iradesinin ihtarname keşide ederek davalı yana ihtar etmesi ve bu ihtarın tebliğ alınması karşısında işe başlatma yolundaki başvuruya rağmen işe başlatılmayan davacının iş sözleşmesinin, ihtarnamenin karşı tarafa tebliğ edildiği 05.08.2010 tarihli işe başlatma başvuru tarihinden sonra yasal olarak otuz günün geçmesi ile 05.09.2010 tarihinde davalı tarafça feshedildiği gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Karar, davalı tarafça temyiz edilmiştir.
Kısa karar ile gerekçeli karar çelişkisi, Yargıtay İçtihatların Birleştirilmesi Büyük Genel Kurulunun 10.04.1992 tarihli ve 1991/7 esas, 1992/4 kararı gereğince bozma sebebidir. Tefhim edilen kısa karar ile sonradan yazılan gerekçeli karardaki hüküm fıkrası, mahkemece yazılan gerekçe ile açıkça çelişmektedir. Her ne kadar mahkemece gerekçeli kararda tavzih yapıldığı belirtilmiş ise de tavzihle hüküm sonucu değiştirilemez. Sözkonusu çelişki açık olduğundan kararın bu sebeple bozulması gerekmiştir.

SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, bozma sebebine göre diğer temyiz sebeplerinin incelenmesine yer olmadığına, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 18.04.2013 gününde oybirliği ile karar verildi.