Sanık ... hakkında çocuğun nitelikli cinsel istismarı ve kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçlarından yapılan yargılama sonucunda atılı suçlardan mahkumiyetine dair İzmir 11. Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 22.12.2011 gün ve 2010/246 Esas, 2011/421 Karar sayılı hükümlerin sanık müdafii tarafından temyiz edilmesi üzerine, Dairemizin 25.09.2014 gün ve 2012/13483 Esas, 2014/10520 Karar sayılı ilamı ile çocuğun nitelikli cinsel istismarı suçundan beraatine ve kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçu yerine çocuğun kaçırılması ve alıkonulması suçundan karar verilmek üzere hükümlerin bozulması yönündeki kararıyla ilgili olarak Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 09.12.2014 gün ve 2012/151005 sayılı itiraznamesi ile 5271 sayılı CMK"nın 308. maddesinin iki ve üçüncü fıkraları gereğince itiraz etmesi üzerine Dairemizin 26.03.2015 gün ve 2014/11915 Esas, 2015/5004 sayılı kararıyla itirazın yerinde görülmeyerek reddiyle bu hususta karar verilmek üzere dosyanın gönderildiği Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 30.05.2017 gün ve 2015/14-512 Esas, 2017/302 sayılı kararıyla itirazın kısmen kabul edilerek çocuğun nitelikli cinsel istismarı suçu yönünden yapılan bozma nedenine yönelik itirazın reddine ve kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan kurulan mahkûmiyet hükmüne yönelik bozma nedenine ilişkin itirazın kabulüne karar verilerek kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan kurulan hüküm yönünden işin esas yönünden değerlendirilmesi amacıyla Dairemize gönderilen dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Delillerle iddia ve savunma; duruşma göz önünde tutularak tahlil ve takdir edilmiş, sübutu kabul olunan fiilin unsurlarına uygun şekilde tavsif ve tatbikatı yapılmış bulunduğundan, sanık ... müdafiin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan kurulan mahkumiyet hükmünün ONANMASINA, 27.03.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.