Hırsızlık - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2018/922 Esas 2019/5687 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/922
Karar No: 2019/5687
Karar Tarihi: 25.03.2019

Hırsızlık - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2018/922 Esas 2019/5687 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir kararda, sanığın müştekinin aracını kırarak içinde bulunan bazı eşyaları çaldığı suçlamasıyla mahkum edildiği belirtilmiştir. Ancak hükümde suçun hangi kanun maddesi kapsamında değerlendirildiği konusunda yanılgıya düşüldüğü ifade edilmiştir. TCK'nın 142/1-b maddesi yerine 142/1-e maddesi uygulanmıştır. İlgili kanun maddeleri arasındaki farklılık açıklanarak, kararda hukuki bir hata yapıldığını ifade edilmiştir. Ayrıca, Anayasa Mahkemesi'nin TCK'nın 53. maddesi ile ilgili bazı bölümlerinin iptaline ilişkin kararı da dikkate alınarak, bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının hırsızlık suçundan uygulanmasının infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği belirtilmiştir.
Kanun maddeleri:
- TCK'nın 142/1-b maddesi: Hırsızlık suçunu tanımlamaktadır.
- TCK'nın 142/1-e maddesi: Araçtan hırsızlık suçunu tanımlamaktadır.

2. Ceza Dairesi 2018/922 E. , 2019/5687 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sanığın, müştekinin kilitleyerek sokağa park ettiği aracının camını kırıp araç içinden Pioner marka CD çalar ve arka görüş kameralı oto teybini aldığı biçimindeki eyleminin, TCK"nın 142/1-b maddesinde tanımlanan suçu oluşturduğu gözetilmeden, aynı Kanun"un 142/1-e maddesi uygulanmak suretiyle hüküm kurulması, her iki bentteki hapis cezalarının alt ve üst sınırlarının aynı olduğu gözetildiğinde sonuca etkili görülmediğinden bozma nedeni yapılmamış, TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının hırsızlık suçundan uygulanmasının infaz aşamasında değerlendirilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hâkimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA, 25/03/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.