Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2021/24597 Esas 2022/23277 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hakaret

KARAR
Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede,
Dairemizce de benimsenen, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 15/10/2020 tarih ve 2018/18-589 E, 2020/421 sayılı ilamında belirtildiği üzere, TCK’nın 73. maddesinin altıncı fıkrasına göre kanunda aksi yazılı olmadıkça şikâyetten vazgeçmenin bunu kabul etmeyen sanığı etkilemeyeceğinin düzenlenmiş olması ve anılan Kanun hükmünün amacının yargılama sonucunda beraat etme ihtimali bulunan sanık hakkında yargılamaya devam olunarak suçun sabit olmaması hâlinde sanığın beraatına, sabit olduğunun anlaşılması durumunda ise cezalandırma zorunluluğu ortadan kalktığı için davanın düşmesine karar verilmesini gerektirmesi karşısında, her ne kadar sanığın şikayetten vazgeçmeyi kabul edip etmediğine ilişkin bir beyanı yok ise de yargılama sonucu sanığın atılı suçu işlediğinin sabit olması nedeniyle mahkumiyetine karar verildiği ve Yerel Mahkemenin mahkumiyete ilişkin takdir ve uygulamasının yerinde olduğu anlaşıldığından,
Takibi şikayete bağlı olan hakaret suçu nedeniyle, mağdur ...’in temyiz aşamasında 04/10/2022 tarihli dilekçesiyle şikayetinden vazgeçtiğinin anlaşılması karşısında, sanık hakkında hakaret suçundan açılan kamu davasının TCK'nın 73/4, CMK'nın 223/8. madde ve fıkraları uyarınca düşürülmesi gerektiğinden, sanık ... müdafisinin temyiz nedenleri yerinde görüldüğünden tebliğnameye aykırı olarak HÜKMÜN BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, 5320 sayılı Kanun'un 8/1. madde ve fıkrası aracılığıyla 1412 sayılı CMUK'nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanarak TCK'nın 73/4, 223/8. maddeleri uyarınca sanık hakkında hakaret suçundan açılan KAMU DAVASININ DÜŞMESİNE, 23/11/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.