MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Ankara 3. Asliye Ticaret Mahkemesince verilen 17/01/2019 tarih ve 2014/797-2019/32 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesinin davacı vekili tarafından istenildiği ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı temsilcileri, davalıların davacı bankanın eski yönetim kurulu üyeleri ve yetkilileri olduğunu, ... Ortadoğu Pazarlama A.Ş. firmasına çeşitli tarihlerde döviz ve Türk Lirası olarak krediler kullandırıldığını, kredi kullanımları sırasında bankacılık teamül, ilke ve iç mevzuatına aykırı işlemler yapılarak bankanın zarara uğratıldığını, bu kapsamda yeterli teminatlar alınmadan krediler kullandırıldığını, firmaya kullandırılan kredilerin, kullanma tarihi itibariyle TL karşılığının toplam 2 trilyon TL (Eski TL ile) olmasına rağmen teminat olarak şahsi kefaletlerin yanı sıra ekspertiz değeri toplamı 49.440.000.000 TL olan gayrimenkuller üzerinde toplam 360.000.000 TL’lik ipotek tesis edildiğini, risk teminat dengesinin banka aleyhine sürekli açıldığını, davalıların özen borçlarını yerine getirmediklerini, yaptıkları usulsüz işler ile TTK 320 ve 336. maddesi ile Borçlar Kanunun 41. maddesi gereğince verdikleri zarardan davalıların sorumlu olduklarını, ipotekli gayrimenkullerin ya satıldığı yada satışının beklendiğini, satış işlemlerinin devam ettiğini, kefiller hakkında icra takiplerinin de devam ettiğini, ancak bankanın alacaklarının tamamına ulaşma imkanının bulunmadığının görüldüğünü ileri sürerek tahsil kabiliyetinin bulunmadığı tespit edilen 30.04.2001 tarihinde 5.971.913.766.362 TL olarak tasfiye olunan alacaklar hesabına aktarılan ve firmanın meri kredilerinin riske dönüşmesi neticesinde daha sonra banka alacağına dönüşen miktarlarla beraber 7.307.840.734.746 TL’ye baliğ olan alacaklarının tasfiye olunan alacaklar hesabına aktarıldığı tarih itibariyle dikkate alınarak tahsil edileceği tarihe kadar banka tarafından aynı tür kredilere uygulanan değişen temerrüt faiz oranlarının tahakkuku suretiyle tahsiline, dava tarihinden önce yapılan tahsilatların da tahsil edildikleri tarih itibariyle göz önüne alınarak hesaplanacak faiz alacağı ve yapılan masrafların da eklenmesiyle birlikte fazlaya ilişkin hakların saklı kalması ve tahsilde tekerrür olmaması kaydıyla kararlara iştirakleri oranında davalıların sorumlu tutulmalarına, hesap edilecek banka alacağının belirlenen oranlarda davalılardan müşterek ve müteselsilen tahsiline karar verilmesini istemişlerdir.
Davalılar vekilleri, kredi verilmesinde gerek başvurunun yapıldığı şube, gerekse banka istihbarat servisinin mevzuata uygun olarak çalıştığını ve bu konudaki görevlerini tam olarak yerine getirdiklerini, bankacılığın mevduat toplayıp ihtiyaç sahiplerine kredi olarak vermek suretiyle kazanç elde etme faaliyeti olduğunu ve bu faaliyetin belirli oranda risk barındırdığını, bankacılıkta geri dönmeyen krediyi usulsüz olarak nitelemenin mümkün olmadığını, düzenlenen istihbarat raporlarının olumsuz olmadığını, kredi açılmasında usulsüzlük yapılmadığını, alınan teminatların yeterli olduğunu, 1996 yılından 2001 yılına kadar firmaya yaklaşık 150 kez kredi kullandırıldığını, firmanın faizleri ile birlikte döviz gelirleri ile bu kredileri 2001 yılına kada düzenli olarak ödediğini, henüz banka alacaklarının tahsilatının devam ettiğini, davacıların iddia ettiği gibi zarar ile davalıların eylemleri arasında illiyet bağı bulunmadığını savunarak davanın reddine karar verilmesini istemişlerdir.
Mahkemece, iddia, savunma, bilirkişi raporları, ceza mahkemesi kararı ve tüm dosya kapsamına göre, davalıların kredi kullandırımı esnasında bankacılık teamüllerine ve iç mevzuatına aykırı işlemlerinin bulunmadığı, haklarındaki ceza davalarının düşmesine karar verildiği, kullandırılan krediler için gerekli teminatların alındığı, firmanın istihbarat raporlarının olumlu olduğu, 2001 yılına kadar firmanın kredilerini düzenli olarak ödediği, 2001 yılındaki krizin banka makamlarının başlangıçta tesbit edemeyecekleri gelişmeler olarak kabul edilmesi gerektiği, yönetim kurulunun karar verme sürecinde fayda – sakınca, fırsat - risk analizi yaptığı, bu analizin çoğu zaman geleceğe ilişkin tahminde bulunulmasını gerektirdiği, tahmin kavramında yanılgının da bulunduğu, bir takım riskleri üstlenmenin, banka idaresinin bir parçası olduğu, kararların sırf isabetsiz olduğunun sonradan ortaya çıkmasına bakılarak üyeleri sorumlu tutmanın onları ekonomik kuralların izin verdiği riskleri üstlenmekten alıkoyacağı, ayrıca davalıların borçluların borçtan kurtulmasına yönelik mevzuat dışı işlemlerde yönlendirici rol oynadığına dair dosyada delil bulunmadığı, olayda haksız fiil koşullarının oluşmadığı, davalıların hukuka ve bankacılık uygulamalarına aykırı eylemlerinin ve kusurlarının mevcut olmadığı, emsal Yargıtay kararlarının da bu yönde olduğu gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 10,00 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına,10/02/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.