Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/4789 Esas 2020/1818 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/4789
Karar No: 2020/1818
Karar Tarihi: 20.02.2020

Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/4789 Esas 2020/1818 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanıkların taksirle yaralama suçundan açılan kamu davası, şikayet yokluğu nedeniyle düşürülmüştür. Katılan, şirkette çalışırken el parmağını sayalama makinesine kaptırarak yaralanmıştır. İlk başta şikayetçi olan katılan, daha sonra verdiği dilekçe ile şikayetinden vazgeçmiştir. Bu nedenle katılanın hukuki olarak mağdur veya katılan sıfatını kazanamayacağı ve hükmü temyiz yetkisi bulunmayacağı belirtilmiştir. CMK'nın 223/8. ve 243. maddeleri de kararın alınmasında etkili olmuştur.

12. Ceza Dairesi 2019/4789 E. , 2020/1818 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : CMK"nın 223/8. maddesi gereğince düşme

Taksirle yaralama suçundan sanıklar hakkında açılan kamu davasının şikayet yokluğu nedeniyle düşürülmesine ilişkin hükümler, katılan tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Katılanın... ilçesinde bulunan...isimli işyerinde taş işçisi olarak çalıştığı, sanık ...’in aynı şirketin yönetim kurulu başkanı, sanık ...’ın şantiye şefi, sanık ...’ın işveren temsilcisi olarak görev yaptığı, 22/12/2011 tarihinde çalıştığı sırada el parmağını sayalama makinasına kaptırarak parmağında kemik kırığı oluşacak şekilde yaralanan katılanın 05.01.2012 tarihinde... Cumhuriyet Savcılığına başvurarak şikayetçi olduğunu beyan ettiği, 03.02.2011 tarihli dilekçe ile “şirket yetkilileri ve işyeri sahibi hakkındaki şikayetimi geri alıyorum vazgeçiyorum” şeklinde ... Cumhuriyet Savcılığı aracılığı ile kimlik tespiti yapılmış dilekçe verdiği, soruşturma aşamasında 08.02.2012 tarihli ifadesinde ve kovuşturma aşamasındaki beyanlarında sanıklardan şikayetçi olduğunu bildirmiş ise de şikayetten vazgeçmeden vazgeçme niteliğinde olması nedeniyle hukuki sonuç doğurmayacağı, 16.12.2014 tarihli duruşmada verilen katılma kararı hükümsüz olmakla, CMK"nın 243. maddesi hükmü de nazara alınarak mağdurun katılan sıfatını kazanamayacağı, katılana hükmü temyiz yetkisi vermeyeceği anlaşıldığından katılanın temyiz isteminin, 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMK’nın 317. maddesi uyarınca REDDİNE, 20.02.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.