Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2013/3566 Esas 2013/8061 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
...
...

DAVA : Davacı, feshin geçersizliğine ve işe iadesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı siyasi partide muhasebeci olarak çalıştığını, iş sözleşmesinin ekonomik sebeplerle feshedildiğini, feshin geçerli sebebe dayanmadığını iddia ederek feshin geçersizliğinin tespiti ile davacının işe iadesine karar verilerek işe başlatmama tazminatı ve boşta geçen süre ücretinin belirlenmesini talep etmiştir
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının iş sözleşmesinin DSP Başkanlık Kurulunun 8 Ağustos 2011/2 sayılı kararı doğrultusunda, 30.09.2011 tarihinde ekte sunulan iş sözleşmesinin feshi bildiriminde açıklanan ekonomik sebeplerle zorunlu olarak feshedildiğini, feshin geçerli sebebe dayandığını, müvekkili DSP"de çalışan işçi sayısının davacının iş sözleşmesinin feshedildiği 30.09.2011 tarihinde 18 olduğunu, istihdam edilen işçi sayısının otuz kişiden az olması sebebiyle davacının 4857 sayılı İş Kanunu"nun 18/1. maddesi uyarınca iş güvencesinden yararlanamayacağını savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davacının iş sözleşmesinin geçerli sebeple feshedildiğinin işverence ispat edilemediği gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
Taraflar arasında fesih tarihi itibariyle işverence otuz veya daha fazla işçi çalıştırılıp çalıştırılmadığı ve dolayısıyla davacının iş güvencesi kapsamında kalıp kalmadığı uyuşmazlık konusu olup, normatif dayanak 4857 sayılı Kanun’un 18. Maddesidir.
4857 sayılı Kanun’un 18. maddesinin birinci fıkrasına göre iş güvencesi hükümlerinden yararlanmak için otuz veya daha fazla işçi çalıştıran işyerinde çalışmak gerekir. Aynı maddenin dördüncü fıkrasına göre işverenin aynı işkolunda birden fazla işyerinin bulunması halinde, işyerinde çalışan sayısı bu işyerlerinde çalışan toplam işçi sayısına göre belirlenir. İşçi sayısına ilişkin bu hüküm nispi emredici olduğundan, daha az işçi sayısını öngören sözleşme hükümleri geçerli kabul edilmektedir.
Otuz işçi sayısının belirlenmesinde fesih bildiriminin işçiye ulaştığı tarih itibariyle belirli-belirsiz süreli, tam-kısmi süreli, daimi-mevsimlik sözleşmelerle çalışan tüm işçiler dikkate alınır.
Diğer taraftan 2820 sayılı Siyasi Partiler Kanunu’nun 71. maddesinde, “Siyasi partilerin yapacakları giderler, sözleşmeler ve girişecekleri yükümlülükler; genel merkezde parti tüzel kişiliği adına, illerde il yönetim kurulu adına ve ilçelerde ilçe yönetim kurulu adına yetkili kılınan kişi veya kurulca yapılır.
Siyasi partilerin il ve ilçelerdeki teşkilat kademeleri tarafından parti tüzelkişiliği adına sözleşme yapılmasına ve yükümlülük altına girilmesine ilişkin esaslar, merkez karar ve yönetim kurulunca tespit olunur. Bu esaslara aykırı olarak yahut siyasi partilerin tüzüklerine göre merkez karar ve yönetim kurulunca önceden yazılı yetki verilmediği veya sonradan bir kararla onaylanmadığı takdirde, partinin teşkilat kademelerinin yaptıkları sözleşme ve giriştikleri yükümlülüklerden dolayı, parti tüzel kişiliği hiçbir suretle sorumlu tutulamaz; merkez karar ve yönetim kurulu veya genel başkan veya parti tüzel kişiliği aleyhine takipte bulunulamaz. Bu takdirde sorumluluk, sözleşmeyi yapan veya yükümlülük altına giren kişi veya kişilere ait olur.” denilmiştir.
Somut olayda, öncelikle davacının iş güvencesinden yararlanıp yararlanmadığının ortaya konulması gereklidir. Bu amaçla davalıdan davalı partinin örgütlerine ilişkin işyeri sicil numaralı gibi bilgilerin alınarak ve Siyasi Partiler Kanunu’nun 71. maddesi hükmü de gözünde bulundurularak fesih tarihinde davalı işveren nezdinde çalışan işçi sayısının tespiti gerekmektedir. Belirtilen araştırma yapılmadan ve fesih tarihinde davalı işveren nezdinde çalışan işçi sayısı netleştirilmeden davacının iş güvencesinden yararlandığı kabul edilerek davanın esası hakkında karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir. Bozma sebebine göre sair temyizlerin bu aşamada incelenmesine yer olmadığına karar verilmiştir.
Sonuç:Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 16.04.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.