Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2012/21059 Esas 2013/8046 Karar Sayılı İlamı

Abaküs Yazılım
22. Hukuk Dairesi
Esas No: 2012/21059
Karar No: 2013/8046

Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2012/21059 Esas 2013/8046 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı işçi, davalıdan ikramiye ve fazla mesai ücreti alacağının ödetilmesi talebinde bulunmuştur. Davalı, ekonomik kriz nedeniyle ikramiye ödemelerinin kaldırıldığını ve fazla mesai alacağının bulunmadığını iddia ederek davanın reddedilmesini savunmuştur. Mahkeme, iş sözleşmesi ile belirlenen ikramiye alacağının kaldırılamayacağı, davacının fazla çalışmasının bulunduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar vermiştir. Ancak, Yargıtay kararı gereği, davacının fazla mesai çalışması ile ilgili kanıtlarının yetersiz olduğu tespit edildiğinden davanın reddi gerektiği belirtilmiştir.
Kanun Maddeleri: İş Kanunu - Madde 42 (İş Sözleşmesinde Yasak Olan Hükümler), Madde 63 (Fazla Çalışma), Madde 44 (İş Sözleşmesinin Süresi)
22. Hukuk Dairesi         2012/21059 E.  ,  2013/8046 K.

    "İçtihat Metni"


    MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

    DAVA : Davacı, ikramiye ve fazla mesai alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
    Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
    Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

    Y A R G I T A Y K A R A R I

    Davacı işçi, davalıdan ikramiye ve fazla mesai ücreti alacağının ödetilmesi talebinde bulunmuştur.
    Davalı, ikramiye ödemesinin ekonomik kriz nedeniyle 01.07.2009 tarihli Yönetim Kurulu kararı ile kaldırıldığını, davacının fazla mesai alacağı bulunmadığını belirterek davanın reddini savunmuştur.
    Mahkemece, iş sözleşmesi ile belirlenen ikramiye alacağının sonradan işçi aleyhine kaldırılamayacağı, davacının fazla çalışmasının bulunduğu, alacaklarının ödenmediği gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
    Hüküm, davalı vekilince temyiz edilmiştir.
    1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine karar verilmiştir.
    2- Taraflar arasındaki uyuşmazlık, davacının fazla mesai ücreti alacağına hak kazanıp kazanmadığı noktasında toplanmaktadır.
    Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp kanıtlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.
    Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları, delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın bu tür yazılı belgelerle kanıtlanamaması durumunda tarafların dinletmiş oldukları tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.

    İmzalı ücret bordrolarında fazla çalışma ücreti ödendiği anlaşılıyorsa, işçi tarafından gerçekte daha fazla çalışma yaptığının ileri sürülmesi mümkün değildir. Ancak, işçinin fazla çalışma alacağının daha fazla olduğu yönündeki ihtirazi kaydının bulunması halinde, bordroda görünenden daha fazla çalışmanın ispatı her türlü delille söz konusu olabilir. Buna karşın, bordroların imzalı ve ihtirazi kayıtsız olması durumunda dahi, işçinin geçerli bir yazılı belge ile bordroda yazılı olandan daha fazla çalışmayı yazılı delille kanıtlaması gerekir. İşçiye bordro imzalatılmadığı halde, fazla çalışma ücreti tahakkuklarını da içeren her ay değişik miktarlarda ücret ödemelerinin banka kanalıyla yapılması durumunda da ihtirazi kayıt ileri sürülmemiş olması, ödenenin üzerinde fazla çalışma yapıldığının yazılı delille ispatlanması gerektiği sonucunu doğurmaktadır.
    Somut olayda, dosya içeriğinden davacının hafta içi 08.00-18.00 saatleri arasında mesai yaptığı, bir saat ara dinlenme düşüldüğünde kırkbeş saatin üzerinde bir mesaisinin bulunmadığı anlaşılmaktadır. Davacının, çalışma saatleri hakkında net bir bilgi sahibi olmayan tanık beyanı doğrultusunda davacının fazla mesai yaptığının kabulü doğru görülmemiştir. Hal böyle olmakla, davanın reddi gerekirken, kabulüne karar verilmesi hatalıdır.
    SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının isteği halinde davalıya iadesine, 16.04.2013 gününde oybirliğiyle karar verildi.


    Bu web sitesi, sisteminin bir üyesidir.