MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı isteminin özeti:
Davacı, davalı şirketlerin iş ortaklığı halinde yapım işlerini üstlendiğini Ilısu Barajı şantiyesinde mikser şoförü olarak 25/01/2011 -02/09/2014 tarihleri arası çalıştığını, hizmeti süresince fazla mesai ücretleri ile hafta tatili, ulusal bayram ve genel tatil günlerinin tamamında çalışmasına rağmen yevmiyelerinin ödenmediğini ileri sürerek, söz konusu işçilik ücret alacaklarına hükmedilmesini talep etmiştir.
Davalı cevabının özeti:
Davalı şirketler vekili; iddiaların haksız olduğunu davacının fazla çalışma çalışma ücretleri ile mevcut ise hafta tatili ve ulusal bayram ve genel tatil çalışmalarının karşılığının bordrolarda imzası karşılığı yatırıldığını, dosyaya sunulu tüm izin formlarında bu durumun göründüğünü ileri sürmüştür.
Mahkeme kararının özeti:
Mahkemece davacının aylık ücret tutarını dava dilekçesinde bildirmediği, bordroların ise asgari ücrete göre düzenlendiği ve ödenen tutarlara davacıya fazla çalışma ve diğer alacaklarının ödendiğinin anlaşıldığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar süresi içinde davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Davacının hafta tatili ve ulusal bayram ve genel tatil ücret alacaklarına hak kazanıp kazanamadığı uyuşmazlık konusudur.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. Ücret bordrolarına ilişkin kurallar burada da geçerlidir. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp kanıtlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın yazılı belgelerle kanıtlanamaması durumunda tarafların, tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
İmzalı ücret bordrolarında fazla çalışma ücreti ödendiği anlaşılıyorsa, işçi tarafından gerçekte daha fazla çalışma yaptığının ileri sürülmesi mümkün değildir. Ancak, işçinin fazla çalışma alacağının daha fazla olduğu yönündeki ihtirazi kaydının bulunması halinde, bordroda görünenden daha fazla çalışmanın ispatı her türlü delille yapılabilir. Bordroların imzalı ve ihtirazi kayıtsız olması durumunda, işçinin bordroda belirtilenden daha fazla çalışmayı yazılı belge ile kanıtlaması gerekir.
İşçiye bordro imzalatılmadığı halde, fazla çalışma ücreti tahakkuklarını da içeren her ay değişik miktarlarda ücret ödemelerinin banka kanalıyla yapılması durumunda ise işçinin ihtirazi kayıt ileri sürmesi beklenemeyeceğinden, ödenenin üzerinde fazla çalışma yapıldığının her türlü delil ile ispatı mümkündür.
Hafta tatili ve ulusal bayram ve genel tatil ücretleri için de aynı esaslar geçerli bulunmaktadır.
Somut olayda; davacı hafta tatili ve ulusal bayram ve genel tatil günlerinin tamamında çalışmasına karşın ücretinin ödenmediğini iddia etmiş,davalı taraf ise bu günlerde çalışma yapılması halinde bedelinin ödendiğini savunmuştur. Dosyaya imzalı ücret bordroları ve personel izin formu başlıklı bir kısım belgeler ve yıllık izin kayıtları sunulmuştur. Dosya kapsamında bulunan belgeler incelendiğinde; işyerinde işçilerin hafta tatili, bayram, yıllık izin, mazeret izni, ücretsiz izin olmak üzere tüm izin istemi durumlarında ‘personel izin formu’ başlıklı bir belgenin düzenlenmesi suretiyle talep edildiği ve işverence onaylanmak suretiyle kullandırıldığı anlaşılmaktadır. Ancak söz konusu personel izin formları ile ücret bordroları arasında uyumsuzlukların bulunduğu tespit edilmiştir. Örneğin 14.12.2013-20.12.2013 tarihleri arasında davacının 7 gün yıllık izin kullandığına dair form bulunmakla birlikte aynı zamanda 14.12.2013 tarihinde 1 gün hafta tatili kullandığına dair ayrıca izin formu mevcuttur. 2013 yılı Aralık ayı bordrosunda ise 19 gün normal çalışma günü, 5 gün hafta tatili günü ve 7 gün ücretli izin günü şeklinde ayrı ayrı gösterilmiştir. Buna göre normal gün tahakkuklarına göre davacının günlük yevmiye tutarı 50,90-TL ‘ye karşılık gelmesi sebebiyle, çalışma yapıldığı anlaşılan 5 günlük hafta tatili günü için ilave tahakkuk ile yevmiyenin 76,36-TL olması ve davacıya 381,80-TL hafta tatili ücreti tahakkuk ettirilmesi gerektiği halde, yalnızca 268,69-TL tahakkuk yapıldığı anlaşılmaktadır. Kaldı ki, aynı tarih aralığı 14.12.2013- 20.12.2013 içinde yer alan 14.12.2013 cumartesi gününün hem yıllık izin, hem de hafta tatili izni içinde mükerrer şekilde yer alması da mümkün değildir. Bu nedenle çelişkilerin giderilmesini teminen; davalı tarafça sunulan personel izin formları, yıllık izin kayıtları ve ücret bordroları karşılaştırılarak, davacının çalıştığı hafta tatili ve ulusal bayram ve genel tatil günlerinin belirlenmesi ve bu günler için normal çalışma günü ücretine ilave tahakkukların yapılıp yapılmadığı tespit edilerek, sonucuna göre hüküm kurulması gerekirken eksik incelemeye dayalı verilen karar hatalı olup, bozmayı gerektirmiştir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 17.09.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.