Görevi kötüye kullanma - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/9909 Esas 2020/1798 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/9909
Karar No: 2020/1798
Karar Tarihi: 20.02.2020

Görevi kötüye kullanma - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/9909 Esas 2020/1798 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, bir kişinin görevini kötüye kullanmasından dolayı mahkum olduğunu açıkladı. Ancak yapılan incelemede, suçun unsurlarının oluşmadığı ve taksirle öldürme suçunda bulunduğu sonucuna varıldı. Sanığın beraat etmesi gerektiği belirtildi. Yine de, sanığa verilen hapis cezası adli para cezasına çevrildi ve belirli bir miktarda para cezası ödemesi gerektiği hükmedildi. Mahkeme, TCK'nın 257/2, 62/1, 52/2-4 maddelerine uygun şekilde hüküm verdi.

12. Ceza Dairesi 2019/9909 E. , 2020/1798 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Görevi kötüye kullanma
Hüküm : TCK’nın 257/2, 62/1, 52/2-4. maddeleri uyarınca mahkumiyet
Temyiz Edenler : Mahalli Cumhuriyet savcısı ve sanık müdafii

Görevi kötüye kullanma suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, mahalli Cumhuriyet savcısı ve sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, mahalli Cumhuriyet savcısının suçun unsurlarının oluşmadığına, taksirle öldürme suçundan hüküm kurulması gerektiğine, sanık müdafiinin ATK 1. İhtisas Kurulu raporunda, sanığın eylemi ile netice arasında illiyet bağının kesin olarak kurulamadığı, bu nedenle sanığın beraatine karar verilmesi gerektiğine, cezanın fazla olduğuna, lehe hükümlerin uygulanmadığına ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık hakkında hükmedilen kısa süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilirken, adli para cezasının belirlenmesine esas alınan tam gün sayısının gösterilmemesi suretiyle TCK"nın 52/3. maddesine aykırı hareket edilmesi;
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hükmün üçüncü paragrafın hükümden çıkarılarak "Sanığın kişilik ve sosyal özellikleri nazara alınarak, sanığa verilen hapis cezasının TCK"nın 50/1-a maddesi gereğince adli para cezasına çevrilmesine, sanığa verilen adli para cezasının TCK"nın 52/3. maddesi gereğince 200 tam gün karşılığı adli para cezası olarak belirlenmesine, TCK"nın 52/2. maddesi gereğince sanığın ekonomik ve şahsi halleri gözönünde bulundurularak bir gün karşılığı adli para cezasının takdiren 40 TL olarak hesabıyla 8.000 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına” ibaresinin eklenmesi suretiyle, eleştirilen husus dışında sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün isteme uygun olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 20.02.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.