Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma - kasten yaralama - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2015/2958 Esas 2018/2230 Karar Sayılı İlamı

Abaküs Yazılım
14. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/2958
Karar No: 2018/2230
Karar Tarihi: 27.03.2018

Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma - kasten yaralama - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2015/2958 Esas 2018/2230 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen bir davada, sanık kasten yaralama suçundan 2.400 TL adli para cezasına çarptırılmıştır. Ancak para cezasının miktarı itibariyle kesin olduğundan temyiz edilemeyecektir. Sanığa kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan da ceza verilmiştir ancak eksik ceza tayini yapıldığı gerekçesiyle hüküm BOZULMUŞTUR. 5237 sayılı TCK'nın 58/7. maddesi gereği, sanığın tekerrür hükümleri uygulanması sonrası cezasının infazından sonra denetimli serbestlik tedbiri uygulanması gerektiği bilgisi kararda yer almadığından hüküm DÜZELTİLEREK ONANMIŞTIR. Kanun maddeleri: 6217 sayılı Kanunun 26. maddesi, 5320 sayılı Kanunun geçici 2. maddesi, 5237 sayılı TCK'nın 58/7. maddesi.
14. Ceza Dairesi         2015/2958 E.  ,  2018/2230 K.

    "İçtihat Metni"

    MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
    SUÇ : Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma, kasten yaralama
    HÜKÜM : Mahkumiyet

    İlk derece mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
    Sanık hakkında kasten yaralama suçundan kurulan hükmün incelenmesinde;
    14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanunun 26. maddesiyle 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 2. madde ile hapis cezasından çevrilenler hariç sonuç olarak hükmedilen 3.000 TL"ye kadar (3.000 TL dahil) para cezaları kesin nitelikte olup, sanık hakkında kasten yaralama suçundan doğrudan verilen 2.400 TL adli para cezasının miktarı itibariyle kesin olmasından dolayı temyizi mümkün bulunmadığından, sanık müdafiin anılan hükme yönelik temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi gereğince REDDİNE,
    Sanık hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan kurulan hükmün temyiz incelemesine gelince;
    Atılı suçtan hüküm kurulurken TCK"nın 109/2. maddesinde düzenlenen suça ilişkin hapis cezasının alt sınırının iki yıl olduğu gözetilmeden, temel cezanın bir yıl belirlenmesi suretiyle eksik ceza tayini aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
    Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma ve kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
    Ancak;
    Sanık hakkında tekerrür hükümleri uygulanırken 5237 sayılı TCK"nın 58/7. maddesi gereğince cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbiri uygulanması gerektiğine ilişkin ibarenin karara yazılmaması,
    Kanuna aykırı, sanık müdafiin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu hususun yeniden duruşma yapılmaksızın aynı Kanunun 322. maddesinin verdiği yetki uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkrasında tekerrür uygulamasına ilişkin bölümden sonra gelmek üzere "cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına" ibaresinin eklenmesi suretiyle eleştiri dışında sair yönleri usul ve kanuna uygun olan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 27.03.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.

    Bu web sitesi, sisteminin bir üyesidir.