Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2016/3227 Esas 2018/5756 Karar Sayılı İlamı

23. Hukuk Dairesi
Esas No: 2016/3227
Karar No: 2018/5756
Karar Tarihi: 11.12.2018

Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2016/3227 Esas 2018/5756 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı, bir kooperatife üye olduğunu ve borçlarını ödediğini, kooperatifle yaşadığı anlaşmazlıklar sonrasında bir daire ve dükkan satın aldığını ancak tapuların verilmediğini ve gereken ödemeleri yaptıktan sonra tescillerini talep ettiğini belirtti. Davalı ise gecikme faizi oranının genel kurulca belirlendiğini ve davacının ödediği miktarların borçlarını karşılamadığını savundu. Mahkeme, bilirkişi raporu ve dosya kapsamına göre davanın kabulüne karar verdi. Davacının borcunun dava açıldığı sırada mevcut olduğu ve davalının dava açmaya sebebiyet vermediği gerekçesiyle aleyhine yargılama gideri ve vekalet ücretine hükmedilmedi. Tarafların temyiz itirazları reddedildi ve hüküm onandı.
Kanun Maddeleri: Tapu Kanunu (Maden Kanunu No:2644), Türk Borçlar Kanunu (TBK), İcra ve İflas Kanunu

(Kapatılan)23. Hukuk Dairesi 2016/3227 E. , 2018/5756 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ticaret Mahkemesi

Taraflar arasındaki tapu iptali ve tescil davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kabulüne yönelik verilen hükmün süresi içinde taraf vekillerince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
- K A R A R -
Davacı vekili, kooperatife 14.10.1996 yılında üye olduğunu, tüm borçlarını ödeyerek davalıya verdiği senetlerini geri aldığını, kooperatiften bir daire ile dava dışı 3. kişiden bedelini ödeyerek satın aldığı dükkan ile kooperatif üyeliğini devir aldığını, davalı tarafından ruhsat bedelinin ödenmediği gerekçesiyle tapuların verilmediğini, ruhsat gideri ve faizi ile birlikte aidat, sığınak gideri faizlerini de Yargıtay emsal kararı uyarınca hesaplayarak ödediğini, daire ve dükkanın tescilini, aksi halde dava tarihinden itibaren işleyecek faiz ile bedelini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, gecikme faiz oranının yıllara göre genel kurulca belirlendiğini, davacının Yargıtay emsal kararına istinaden yatırdığı faiz miktarlarının borçlarından kurtarmaya yetmeyeceği, borçlarını ödediği takdirde ferdileşme talebinin yerine getirileceğini savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece iddia, savunma, bilirkişi raporu ve dosya kapsamına göre; bilirkişi tarafından belirlenen borç miktarının 17.09.2014 tarihinde dava açıldıktan sonra ödendiği ve taşınmazı almaya hak kazandığı gerekçesiyle davanın kabulü ile dava açıldığı sırada davacının borcu mevcut olduğundan davalının dava açmaya sebebiyet vermediği anlaşılarak aleyhine yargılama gideri ve vekalet ücretine hükmedilmemesine karar verilmiştir.
Kararı, taraf vekilleri temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre taraf vekillerinin temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle taraf vekillerinin tüm temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz edenden alınmasına, karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere 11.12.2018 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.