MAHKEMESİ :Sulh Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hakaret, tehdit
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

KARAR
Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre ve sanığın adli sicil kaydında yer alan ve daha ağır nitelikteki ikinci kez mükerrir olduğu ilam tekerrüre esas alınmamış ise de, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni kabul edilmeyerek, yapılan incelemede, başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1- Sanığın kendisini muayene ettiği sırada doktor olan katılana yönelik olarak söylediği kabul edilen sözlerin, söylendiği yer, zaman ve içerik itibariyle bütün halinde tehdit suçunu oluşturduğu gözetilmeden, suç vasfında yanılgıyla hakaret ve tehdit suçlarından ayrı ayrı mahkumiyet kararı verilmesi,
2- Bir nolu bozmaya uyulması halinde suç tarihi itibariyle, TCK"nın 106/1. maddesinin ilk cümlesinde düzenlenen tehdit suçuyla birlikte işlenen hakaret suçu uzlaşma kapsamında olmayıp, yapılan uzlaşma işlemleri bu nedenle geçersiz ise de, hükümden sonra yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun ile değişik CMK"nın 253/1. madde hükmü uyarınca, anılan tehdit suçu uzlaşma kapsamına alındığından, 6763 sayılı Kanun"un 35. maddesiyle değişik CMK"nın 254. maddesi uyarınca her iki suç yönünden de usulünce uzlaştırma işlemleri yerine getirilerek, sonucuna göre sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi zorunluluğu,
3- TCK"nın 53/1-b maddesinde yer alan hak yoksunluğunun uygulanmasına ilişkin hükmün, Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarih ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı karar ile iptal edilmesi nedeniyle uygulama olanağının ortadan kalkmış olması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ..."ın temyiz nedenleri yerinde görüldüğünden tebliğnameye uygun olarak HÜKÜMLERİN BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 21/05/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.