Uyuşturucu madde ticareti yapma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2017/4062 Esas 2019/753 Karar Sayılı İlamı

10. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/4062
Karar No: 2019/753
Karar Tarihi: 07.02.2019

Uyuşturucu madde ticareti yapma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2017/4062 Esas 2019/753 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanık hakkında uyuşturucu madde ticareti yapma suçundan verilen tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uyulmaması nedeniyle mahkumiyet kararı verdi. Sanık hakkında daha önce aynı suçtan dolayı açılan bir davada tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbiri uygulanmadığı anlaşıldığından, suçtan dolayı ilk olarak doğrudan tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulandıktan sonra yükümlülüklerini ihlal eden sanık hakkında yargılamaya devam edilerek hüküm kurulmuştur. Hüküm, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesinin 1 ve 2. fıkraları ile 3. fıkrasının 1. cümlesinin infaz aşamasında dikkate alınması mümkün görülmektedir. Hükmün onanmasına karar verilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- 6545 sayılı Kanunun 68. maddesi ile değiştirilen Türk Ceza Kanunu'nun 191. maddesinin 5. fıkrası
- 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 7. maddenin 3. fıkrası
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesinin 1 ve 2. fıkraları ile 3. fıkrasının 1. cümlesi

10. Ceza Dairesi 2017/4062 E. , 2019/753 K.

"İçtihat Metni"

Mahkeme : Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : Uyuşturucu madde ticareti yapma
Hüküm : Değişen suçun vasfına göre kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan verilen tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uyulmaması üzerine mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ :
Adli sicil kayıtları ve UYAP üzerinden yapılan araştırmada, sanık hakkında, bu suç tarihinden önce, aynı suçtan dolayı açılmış başka bir dava nedeniyle verilip kesinleşmiş herhangi bir tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbirinin bulunmadığı anlaşıldığından, hükümden sonra 28.06.2014 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 68. maddesi ile değiştirilen TCK"nın 191. maddesinin 5. fıkrasının sanık lehine uygulanma şartlarının bulunmaması nedeniyle, bu suçtan dolayı ilk olarak doğrudan tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulandıktan sonra, yükümlülüklerini ihlal eden sanık hakkında yargılamaya devam olunarak hüküm kurulmuş olması, 6545 sayılı Kanunun 85. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 7. maddenin 3. fıkrasına uygun olduğundan, bu husus dikkate alınarak yapılan incelemede;
24.11.2015 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı gözetilerek, sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin 1 ve 2. fıkraları ile 3. fıkrasının 1. cümlesinin uygulanmasının infaz aşamasında dikkate alınması mümkün görülmüştür.
Yargılama sürecindeki işlemlerin kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, eyleme uyan suç tipi ile yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından; sanık müdafiinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün ONANMASINA, 07/02/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.