Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2022/9618 Esas 2022/23764 Karar Sayılı İlamı

KARAR

Tehdit suçundan sanık ...'ın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 106/1-1. cümle, 62/1, 50/1-a ve 52/2. maddeleri uyarınca 1.500,00 Türk Lirası adli para cezası ile cezalandırılmasına dair ... Asliye Ceza Mahkemesinin 29/04/2021 tarihli ve 2019/870 esas, 2021/284 sayılı kararının Adalet Bakanlığı tarafından kanun yararına bozulmasının istenilmesi üzerine, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı'nın 08/06/2022 gün ve 2022/73189 sayılı tebliğnamesiyle dava dosyası Dairemize gönderilmekle incelendi:
İstem yazısında; “... Asliye Ceza Mahkemesince 29/04/2021 tarihli karar ile dosyadan el çektikten sonra, Cumhuriyet Başsavcılığının sonuç cezanın belirlenmesinde hataya düşüldüğünden bahisle yaptığı talep üzerine, anılan mahkemece verilen 01/10/2021 tarihli ek kararın hukuki değerden yoksun ve yok hükmünde olduğu gözetilerek yapılan incelemede;
Dosya kapsamına göre, sanığın tehdit suçundan sabit görülen eylemine uyan 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 106/1-1. cümle, 62 ve 50/1-a. maddelerinin uygulanması sonucunda tespit edilen 150 gün adli para cezasının aynı Kanun'un 52/2. maddesi uyarınca günlüğü 20,00 Türk lirasından paraya çevrilmesi üzerine 3.000,00 Türk lirası adli para cezasına hükmedilmesi gerektiği gözetilmeden, hesap hatası yapılarak 1.500,00 Türk lirası adli para cezasına hükmedilmek suretiyle eksik ceza tayininde isabet görülmemiştir. ” denilmektedir.
Hukuksal Değerlendirme:
Yerel Mahkeme'nin 29/04/2021 tarihli kararı ile dosyadan el çektikten sonra vermiş olduğu kararda değişiklik yapamayacağı, bu nedenle 01/10/2021 tarihli ek kararın hukuki değerden yoksun olduğu belirlenerek yapılan incelemede;
Sanık hakkında tehdit suçundan, TCK’nın 106/1-1 cümle ve 62 maddeleri gereğince 5 ay hapis cezasına hükmedilmesini müteakip TCK'nın 50/1-a ve 52/2. maddeleri gereğince günlüğü 20 TL üzerinden sonuç cezanın hesap hatası yapılarak 3000 TL yerine 1500 TL olarak eksik belirlenmesi kanuna aykırı bulunmuştur.
Sonuç ve Karar:
Yukarıda açıklanan nedenlerle;
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı'nın kanun yararına bozma istemi doğrultusunda düzenlediği tebliğnamedeki düşünce yerinde görüldüğünden,
1- Sanık ...’ın katılan ...’a karşı tehdit suçundan, ... Asliye Ceza Mahkemesi'nin 29/04/2021 tarihli ve 2019/870 esas, 2021/284 sayılı kararının, 5271 sayılı CMK'nın 309. maddesi uyarınca aleyhe sonuç doğurmamak üzere HÜKMÜN BOZULMASINA,
2) Kararın diğer yönlerinin olduğu gibi bırakılmasına, dosyanın Adalet Bakanlığına sunulmak üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı'na TEVDİİNE, 29/11/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.