Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2016/15870 Esas 2019/3811 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ticaret Mahkemesi

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:

-K A R A R-

Davacı vekili; 13/10/2010 tarihinde, ... ... adına kayıtlı ve ..."un sevk ve idaresindeki aracın tarlaya savrulduğunu, trafik kazasında içinde yolcu olan davacının yaralandığını ve sakat kaldığını, aracın davalı ... şirkete ZMMS ile sigortalandığını belirterek işgücü kaybından doğan 10.000,00 TL daimi sakatlık tazminatının kaza tarihinden itibaren işleyecek avans faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili; söz konusu kaza nedeniyle davacıya 13/06/2012 tarihinde 5.815,00 TL ve 02/10/2013 tarihinde 26.581,00 TL olmak üzere toplam 32.396,00 TL ödeme yapıldığını ve ibra verildiğini, Adli Tıptan rapor alınması gerektiğini belirterek davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, iddia, savunma, toplanan delillere ve benimsenen bilirkişi raporuna göre; davanın kabulü ile 122.015,79 TL"nin 13/06/2012 tarihinden itibaren avans faizi yürütülmek sureti ile davalıdan tahsiline karar verilmiş; hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1-Dosya içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde, dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre davalı vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine karar verilmiştir.
2-Dava, 2918 sayılı Karayolları Trafik Kanunu kapsamında, haksız eyleme dayalı maddi tazminat istemine ilişkindir.
Davalıya sigortalı araç özel araç olup, asıl zarar verenden istenilemeyecek ticari temerrüt faizinin, onun sorumluluğunu üstlenen davalı sigortadan da istenemeyeceği, dolayısıyla bu aracın haksız eyleminin de TTK"nın 3. maddesi uyarınca ticari iş niteliği taşımamasına, bu durumda da bu davalıdan ancak yasal faiz istenebileceğine, sigortalının hukuki sorumluluğunu üzerine alan davalı ... şirketinden de ancak aynı oranda temerrüt faizi istenebileceğine göre, davalı ... bakımından ticari işlerde öngörülen temerrüt faizine hükmedilmesi doğru değil bozma nedeni ise de açıklanan yanılgının giderilmesi yargılamanın tekrarını gerektirir nitelikte görülmediğinden, kararın 6100 sayılı HMK"nın geçici 3/II. maddesi delaletiyle 1086 sayılı HUMK"nın 438/7. maddesi uyarınca düzeltilerek onanması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davalı ... vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hüküm fıkrasının 1. bendinde geçen “avans” ibaresinin hükümden çıkartılarak yerine “yasal" ibaresinin yazılmasına ve bu şekli ile hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davalı ..."ye geri verilmesine 28.03.2019 tarihinde oybirliği ile karar verildi.