Hırsızlık - konut dokunulmazlığını ihlal - mala zarar verme - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2019/11157 Esas 2020/2642 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, konut dokunulmazlığını ihlal, mala zarar verme
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
I-Sanık ... hakkında hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından kurulan hükümlerin incelenmesi neticesinde;
Sanık hakkında, 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi’nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hâkimin takdirine göre sanığın temyiz itirazları yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle, sanık hakkında kurulan, usul ve kanuna uygun bulunan hükümlerin tebliğnameye uygun olarak ONANMASINA,
II-Sanık ... hakkında konut dokunulmazlığını ihlal suçundan; sanık ... hakkında ise hırsızlık, mala zarar verme ve konut dokunulmazlığını ihlal suçlarından kurulan hükümlerin incelenmesi neticesinde;
1)Tüm dosya kapsamı, tanık beyanları ve kamera görüntülerinde, suça konu antika saati satmaya çalışan kişi olarak sanık ...’ın teşhis edildiği, tanık... ve ...’ın sanık ...’i yine sanık ...’la birlikte dava konusu olmayan ikinci bir saat satışında gördüklerini beyan ettikleri, dosyada yer alan ve sanıkların birlikte göründükleri kamera görüntüsünün suça konu antika saatin değil, ikinci bir saat satışını yapmaya çalıştıkları güne ait olduğu anlaşılmakla, dosyada sanığın mahkumiyete yetecek ölçüde her türlü şüpheden uzak, kesin mahiyette delil bulunmadığı anlaşılmakla, ceza hukukunun evrensel olarak kabul edilen ""şüpheden sanık yararlanır"" ilkesi gereğince beraati yerine yetersiz gerekçeyle mahkumiyetine karar verilmesi,
2)Her ne kadar sanık ... hakkında üzerine atılı konut dokunulmazlığını ihlal suçunu sanık ...’le işlediğinden bahisle hakkında 5237 sayılı TCK’nın 119/1-c maddesinde yer alan nitelikli halin tatbikiyle mahkumiyet kararı verilmiş ise de, sanık ... hakkında açıklanan sebeplerle beraat kararı verilmesi gerektiği anlaşılmış ve bu suretle sanık ...’ın atılı suçu birden fazla kişiyle işlediğini gösterir mahkumiyete yetecek ölçüde her türlü şüpheden uzak, kesin ve yeterli delil elde edilemediğinden ceza hukukunun evrensel olarak kabul edilen ""şüpheden sanık yararlanır"" ilkesi gereğince beraati yerine yetersiz gerekçeyle mahkumiyetine karar verilmesi, Bozmayı gerektirmiş, sanıkların temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenle tebliğnameye kısmen uygun olarak BOZULMASINA, 26/02/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.