MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜM : Mahkumiyet, beraat

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sanık ... müdafiinin sanık hakkında beraat hükmü kurulan iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçuna yönelik temyiz isteminin vekalet ücretine yönelik olduğu ve Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 19.02.2013 tarih ve 2011/5.MD-137 E.-2013/58 K. sayılı kararında da belirtildiği üzere aynı davada yargılandığı bir suçtan beraat eden, diğer suçtan ise mahkum olan sanık hakkında, müdafii tarafından sunulan avukatlık hizmetinin bölünmesi mümkün olmadığından, beraat ettiği suç açısından vekalet ücretine hükmedilmesine gerek olmadığının anlaşılması karşısında, beraat kararı verilen iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçu bakımından sanık ... lehine vekalet ücretine hükmedilemeyeceği belirlenerek yapılan incelemede;
5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının hırsızlık suçu bakımından uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Bozma üzerine yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA, 21/03/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.