MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalı ... aleyhine 16/11/2011 gününde verilen dilekçe ile davalı odaya aidat borcunun olmadığının tespitinin istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kabulüne dair verilen 30/11/2015 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi taraflar vekillerince süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçelerinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1-Dosyadaki yazılara, kararın bozmaya uygun olmasına, delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davalının tüm, davacının ise aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.
2-Davacının diğer temyiz itirazına gelince;
Dava, davacının davalı odaya aidat borcu bulunmadığının tespiti istemine ilişkindir. Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiş; hüküm, davacı vekili ile davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı; 30/11/2006 tarihinde işyerini kapattığı halde davalı tarafından 1998 - 2011 yılları arasını kapsar şekilde oda üyelik aidatının ödenmesi için ihtar yazısı gönderildiğini, 5362 sayılı Kanun"un 7. ve 8. maddeleri uyarınca vergi mükellefi olmayan kişilerin oda üyeliğinin söz konusu olamayacağını belirterek, oda üyelik kaydının faal olmadığı, önceki borçların da zamanaşımına uğradığı ve davalı odaya 1998-2011 yıllarına ait aidat borcu bulunmadığının tespitine karar verilmesini istemiştir.
Davalı, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, davanın kabulü ile “Davacının davalı ... Odasına 1998-2006 dönemine ilişkin olarak aidat borcu olmadığının tespitine” kararı verilmiştir.
Davacı tarafından 1998-2011 tarihleri arasında borçlu olmadığının tespiti istenmiş olmasına karşın, mahkemece hükümde 1998-2006 tarihleri arasında borçlu olmadığının tespitine karar verilerek, 2006-2011 yılları arasındaki dönem için hüküm kurulmamıştır.
Şu durumda, davacının talebinin 2006-2011 yılları arasındaki dönemi de kapsadığı gözetilmeden bu tarihlere ilişkin karar verilmemesi doğru görülmemiş; hükmün, bu nedenle bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen kararın, yukarıda (2) numaralı bentte gösterilen nedenlerle davacı yararına BOZULMASINA, davalının tüm, davacının diğer temyiz itirazlarının (1) numaralı bentte gösterilen nedenlerle reddine ve davacıdan peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 22/02/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.