22. Hukuk Dairesi Esas No: 2016/19599 Karar No: 2019/16302 Karar Tarihi: 16.09.2019
Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2016/19599 Esas 2019/16302 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Dava, işçinin haksız nedenle feshedildiği iddiasıyla kıdem ve ihbar tazminatı, fazla çalışma, yıllık izin ve ulusal bayram ve genel tatil alacağı taleplerinin davalıdan tahsil edilmesi üzerine açılmıştır. Mahkeme, toplanan deliller ve bilirkişi raporu doğrultusunda davanın kısmen kabulüne karar vermiştir. Ancak, davalının temyiz itirazları reddedilirken, yıllık izin ücretinin hesaplanması noktasında uyuşmazlık olduğu belirlenmiştir. 4857 sayılı İş Kanunu'na göre, iş sözleşmesinin feshi halinde işçiye kullandırılmayan yıllık izin sürelerine ait ücretlerin son ücret üzerinden ödenmesi gerekmektedir. İşverenin yıllık izinlerin kullandırıldığını ispatlaması istenmektedir. Somut olayda, davacının 10 yıllık çalışma dönemi boyunca hiç yıllık izin kullanmamış olmasının kabulü hatalı bulunmuştur ve eksik inceleme ile yazılı şekilde karar verilmesi bozmayı gerektirmiştir. Kanun maddesi olarak ise \"4857 sayılı İş Kanunu\"nun 59. maddesi\" belirtilmiştir.
22. Hukuk Dairesi 2016/19599 E. , 2019/16302 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :İş Mahkemesi DAVA TÜRÜ : TAZMİNAT
Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü: Y A R G I T A Y K A R A R I Davacı İsteminin Özeti: Davacı vekili, iş akdinin haksız nedenle fesh edildiğini iddia ederek, davacının kıdem ve ihbar tazminatı, fazla çalışma, yıllık izin ve ulusal bayram ve genel tatil alacağının davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir. Davalı Cevabının Özeti: Davalı vekili, davanın reddini istemiştir. Mahkeme Kararının Özeti: Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporu doğrultusunda, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir. Temyiz: Karar, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir. Gerekçe: 1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki temyiz itirazlarının reddine karar verilmiştir. 2-Taraflar arasında davacının yıllık izin ücreti alacağının hesaplanması noktasında uyuşmazlık bulunmaktadır. 4857 sayılı İş Kanunu"nun 59. maddesinde, iş sözleşmesinin herhangi bir sebeple sona ermesi halinde, işçiye kullandırılmayan yıllık izin sürelerine ait ücretlerin son ücret üzerinden ödeneceği hükme bağlanmıştır. Yıllık izin hakkının ücrete dönüşmesi için iş sözleşmesinin feshi şarttır. Bu noktada sözleşmenin sona erme şeklinin ve haklı olup olmadığının önemi bulunmamaktadır. Yıllık izinlerin kullandırıldığı noktasında ispat yükü, işverene aittir. İşveren yıllık izinlerin kullandırıldığını imzalı izin defteri veya eşdeğer bir belge ile ispatlamalıdır. Bu konuda ispat yükü üzerinde olan işveren, işçiye yemin teklif edebilir. Somut olayda, davacının yıllık izin alacağı bilirkişi raporunda; davacının 10 yıl için hak kazanmış olduğu toplam 170 gün için hesaplanmıştır. Davacının 10 yıllık çalışması boyunca hiç yıllık izin kullanmadığının kabulü hayatın olağan akışına aykırıdır. HMK 31. madde uyarınca hakimin davayı aydınlatma ödevi kapsamında davacının 10 yıllık çalışma dönemi boyunca izin kullanıp kullanmadığı hususu açıklattırılarak, davacı beyanı ile birlikte tüm deliller birlikte değerlendirilmek suretiyle karar verilmesi gerekirken eksik inceleme ile yazılı şekilde karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir. SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 16.09.2019 gününde oybirliği ile karar verildi.