MAHKEMESİ :İş Mahkemesi


DAVA : Taraflar arasındaki, fazla çalışma ücreti alacağının ödetilmesi davasının yapılan yargılaması sonunda; ilamda yazılı sebeplerle gerçekleşen miktarın faiziyle birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine ilişkin hükmün süresi içinde temyizen incelenmesi davacı ve davalı ....... avukatlarınca istenilmesi ve davacı avukatınca da duruşma talep edilmesi üzerine dosya incelenerek işin duruşmaya tabi olduğu anlaşılmış ve duruşma için 09.04.2013 Salı günü tayin edilerek taraflara çağrı kağıdı gönderilmişti. Duruşma günü davacı adına Avukat ... ile karşı taraf adına Avukat ... geldiler. Duruşmaya başlanarak hazır bulunan avukatların sözlü açıklamaları dinlendikten sonra duruşmaya son verilerek Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor sunuldu, dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı, davalıya ait işyerinde 15.05.2000 tarihinde çalışmaya başladığını, işyerinde fazla çalışma yapmasına rağmen ücretlerinin ödenmediğin ileri sürerek, fazla çalışma ücret alacaklarının tahsilini istemiştir.
Davalı, davacının müvekkiline ait işyerinde mağaza müdürü olarak ve üst düzey yönetici konumunda çalıştığını, çalışma saatlerini kendisi belirlediğinden fazla çalışma ücret alacağı talep edemeyeceğini, ayrıca işyerinde düzenli olarak tutulan seyir defteri kayıtları ile tüm çalışanların fazla çalışma sürelerinin tespit edildiğini ve ücretlerinin ödendiğini savunarak, davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece, davacının tanık beyanları ile fazla çalışma iddiasını ispatladığı, davalı işverenin seyir defteri kayıtlarına dayanarak fazla çalışma ücretlerini ödediği çalışma dönemlerinin hesaplama dışında tutulması gerektiği kanaatine varılarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararı davacı ve davalı ... T. A. Ş. avukatlarınca temyiz etmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının tüm, davacının ise aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. Fazla çalışmanın ispatı konusunda iş yeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın yazılı belgelerle kanıtlanamaması durumunda tarafların, tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
İmzalı ücret bordrolarında fazla çalışma ücreti ödendiği anlaşılıyorsa, işçi tarafından gerçekte daha fazla çalışma yaptığının ileri sürülmesi mümkün değildir. Ancak, işçinin fazla çalışma alacağının daha fazla olduğu yönündeki ihtirazi kaydının bulunması halinde, bordroda görünenden daha fazla çalışmanın ispatı her türlü delille yapılabilir. Bordroların imzalı ve ihtirazi kayıtsız olması durumunda, işçinin bordroda belirtilenden daha fazla çalışmayı yazılı belge ile kanıtlaması gerekir. İşçiye bordro imzalatılmadığı halde, fazla çalışma ücreti tahakkuklarını da içeren her ay değişik miktarlarda ücret ödemelerinin banka kanalıyla yapılması durumunda, ihtirazi kayıt ileri sürülmemiş olması, ödenenin üzerinde fazla çalışma yapıldığının yazılı delille ispatlanması gerektiği sonucunu doğurmaktadır.
Somut olayda, davacının 15.05.2000 tarihinde mağaza elemanı olarak davalı işyerinde çalışmaya başladığı, 2005 yılı Mayıs ayından sonra mağaza müdür yardımcısı, 01.01.2008 tarihinden itibaren ise mağaza sorumlusu olarak çalıştığı anlaşılmaktadır. Davacı tanıklarının beyanlarının 2008 yılından sonra gerçekleşen çalışma dönemine ilişkin olduğu gerekçesi ile bu tarihten önceki döneme ilişkin fazla çalışma iddiasının ispatlanamadığı kabul edilmiş ise de, Kadıköy ve Üsküdar İş Mahkemelerinde görülen emsal nitelikteki dosyalarda davacı ile aynı konumda çalışan işçilerin 2008 yılı öncesindeki çalışma döneminde davalı işyerinde fazla çalışma yaptıklarını belirlenmiştir. Marketler zinciri şeklinde faaliyet göstermekte olan davalıya ait farklı işyerlerinde, çalışma düzeninin davalı işveren tarafından aynı şekilde belirlendiği anlaşılmaktadır. Bu durumda davacının tüm çalışma süresine ilişkin fazla çalışma iddiası emsal dosyalarda belirlenen çalışma düzeni de dikkate alınarak değerlendirmelidir. Mahkemece, bu hususun dikkate alınmaması hatalıdır.
Ayrıca; davalı işveren tarafından 2008, 2009 ve 2010 yıllarına ilişkin ibraz edilen ücret bordroların bir kısmında fazla çalışma ücreti tahakkuk ettirilmiş ise de, bu bordrolarda davacının imzası bulunmamaktadır. Dosya içerisine celp edilen banka kayıtlarının incelenmesinde, davacıya ücret ödemelerinin 01.01.2009 tarihinden sonra banka kanalı ile yapıldığı görülmektedir. 2008 yılı ücret bordrolarında tahakkuk ettirilen fazla çalışma ücret alacaklarının banka aracığı ile yapıldığına ilişkin delil ibraz edilmediğinden anılan dönemin hesaplama dışı bırakılmış olması da isabetsizdir.
Bunun dışında 2009 ve 2010 yıllarında gerçekleşen çalışma döneminde, ücret bordroları ile tahakkuk ettirilerek banka kanalı ile ödenen fazla çalışma ücret alacakları yönünden ise, ücret bordrolarında gösterilen fazla çalışma ücretlerinin seyir defterine göre belirlendiği davalı tarafın savunma içeriği ile sabittir. Savunmaya dayanak olarak sunulan seyir defterlerinin incelenmesinde, işyerinde sadece envanter sayımı için gerçekleştirilen fazla çalışmaların kayıt altına alındığı anlaşılmaktadır. Bu durumda davacının envanter sayımı dışında gerçekleştirdiği fazla çalışma ücretlerin bordrolara yansıtılmadığı ve ödenmediği sabit olduğundan, bankadaki ödemelerin itirazi kayıtsız alınmış olması gerekçesi ile anılan dönemlerin hesaplama dışı tutulmuş olması da isabetsiz olup, kararın bu nedenle de bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı nedenlerden dolayı BOZULMASINA, davacı yararına takdir edilen 990,00 TL duruşma avukatlık parasının karşı tarafa yükletilmesine, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 09.04.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.