MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalı ... aleyhine 27/10/2006 gününde verilen dilekçe ile manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 09/03/2016 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davalı mirasçıları tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dava, haksız fiil nedeniyle manevi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiş; karar, davalılar tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı, davalı ...’ın eşi olduğunu, birliktelikleri boyunca geçimsizliğin baş gösterdiğini,evlilik birliğine sığmayan davranışlarda ve hakaretlerde bulunduğunu, ev içerisinde dini ibadetlerini yapmasını engellediğini, şiddet uyguladığını, şikayeti üzerine davalının evden uzaklaştırıldığını belirterek manevi tazminat isteminde bulunmuştur.
Davalı, iddiaları kabul etmediğini, açılan davanın Borçlar Kanunu hükümlerine mi yoksa Medeni Kanun hükümlerine mi dayanılarak açıldığının belli olmadığını, bu hususun tavzih edilmesi gerektiğini savunmuştur.
Yargılama sırasında davacı ...’ın 28/12/2007 ve davalı ...’ın 14/08/2012 tarihlerinde vefat ettikleri, yasal mirasçılarının davaya usulüne uygun olarak dahil edildikleri anlaşılmaktadır.
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Taraflar arasında yapılan yargılamanın son oturumunda, açılan davanın kısmen kabulüne karar verilmişken, daha sonra yazılan gerekçeli kararda; kısa kararda sehven kısmen kabul denildiği, ancak davanın tam kabul edildiği ve yargılama giderlerinin de bu şekilde hesap edildiği belirtilmiştir. Böylece kısa kararla gerekçeli karar arasında açık bir çelişki ortaya çıkmıştır.
6100 sayılı HMK 298/2 maddesine göre gerekçeli karar, tefhim edilen hüküm sonucuna aykırı olamaz.
Mahkeme kararındaki bu çelişkinin; bozma nedeni oluşturacağına ve bozmadan sonra mahkemenin önceki kısa kararla bağlı olmaksızın çelişkiyi giderme koşuluyla vicdani kanaatine göre karar verebileceğine Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kurulunca 10/04/1992 gün ve 7/4 sayıyla karar verilmiştir. O halde, mahkemece yapılacak iş; önceki kısa kararla bağlı olmaksızın; kısa karara uygun olarak gerekçesini yeniden düzenlemek veya gerekçeye uygun nitelikte yeni bir kısa karar oluşturmak ve bu şekilde kısa kararla gerekçeli karar arasındaki çelişkiyi gidermektir.
Mahkemece kısa kararla gerekçeli karar arasındaki çelişkinin giderilmesi için kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen nedenlerle BOZULMASINA, bozma nedenine göre davalıların diğer temyiz itirazlarının şimdilik incelenmesine yer olmadığına ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 20/02/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.