Danıştay 9. Daire 2019/4158 Esas 2022/768 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
DOKUZUNCU DAİRE
Esas No : 2019/4158
Karar No : 2022/768

TEMYİZ EDEN (DAVALI) : … Vergi Dairesi Başkanlığı-…
VEKİLİ : Av. …

KARŞI TARAF (DAVACI) : …
VEKİLİ : Av. …

İSTEMİN KONUSU : … Bölge İdare Mahkemesi … Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının, temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ:
Dava konusu istem: Davacı adına bir kısım alış belgelerinin sahte olduğu yönünde düzenlenen vergi inceleme raporuna dayanılarak 2016/Ocak dönemine ilişkin olarak re'sen tarh edilen katma değer vergisi ve tekerrür hükümleri uygulanmak suretiyle kesilen bir kat vergi ziyaı cezası ile 2016 yılı için 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 353/1. maddesi uyarınca kesilen özel usulsüzlük cezasının kaldırılması istemine ilişkindir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararıyla; davacının fatura aldığı şirket hakkında düzenlenen vergi tekniği raporu içeriğindeki tespitlerin değerlendirilmesinden söz konusu şirketin 2016 yılında düzenlemiş olduğu faturaların tamamının gerçek bir mal teslimi veya hizmet ifasına dayanmayan sahte faturalar olduğu sonucuna varıldığından davacı adına re'sen tarh edilen katma değer vergisinde ve kesilen bir kat vergi ziyaı cezasında hukuka aykırılık bulunmadığı, savunma dilekçesi ekinde sunulan belgelerin incelenmesinden tekerrüre esas alınan ilk cezaların, 2012/Nisan ve Aralık dönemlerine ilişkin olarak davacı adına re'sen salınan katma değer vergilerine ait olduğu ve buna ilişkin düzenlenen … fiş numaralı vergi/ceza ihbarnamelerinin 10/04/2014 tarihinde tebliğ edilip, 15/05/2014 tarihinde uzlaşma sonucu kesinleştiği anlaşıldığından cezanın kesinleştiği tarihi takip eden yılın başından başlamak üzere vergi ziyaı cezasında beş yıl içinde tekrar ceza kesilmesi durumunda tekerrür hükümleri uygulanacağından davacı hakkında 2014 yılı içinde tebliğ edilip kesinleştirilen vergi ziyaı cezasından sonra 2016 yılı için kesilen vergi ziyaı cezası için tekerrür hükümlerinin işletilmesinde de hukuka aykırılık görülmediği, davacı adına 2016 yılı için 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 353/1. maddesi uyarınca kesilen özel usulsüzlük cezasına ilişkin olarak ise; davacının, bir kısım alışlarını sahte faturalar ile yasal defter kayıtlarına intikal ettirdiğinden bahisle uyuşmazlık konusu cezanın kesilmesine rağmen, harcamaların sahte veya muhteviyatı itibarıyla yanıltıcı faturalarla belgelendirilmesi, 213 sayılı Yasanın 353'üncü maddesinin 1'inci bendinde özel usulsüzlük cezası kesilmesi gereken eylemler arasında gösterilmediği gibi, kesilen ceza, maddenin öngörülüş amacına da uygun düşmediğinden dava konusu özel usulsüzlük cezasında yasaya uygunluk görülmediği gerekçesiyle; davanın kısmen reddine, kısmen kabulüne ve özel usulsüzlük cezasının kaldırılmasına karar verilmiştir.
Bölge İdare Mahkemesi kararının özeti: İstinaf başvurusuna konu Vergi Mahkemesi kararının hukuka ve usule uygun olduğu ve davalı idare tarafından ileri sürülen iddiaların söz konusu kararın kaldırılmasını sağlayacak nitelikte görülmediği belirtilerek 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanun'nun 45. maddesinin 3. fıkrası uyarınca davalının istinaf başvurusunun reddine karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI: Davacı adına 2016 yılı için 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 353/1. maddesi uyarınca kesilen özel usulsüzlük cezasında hukuka aykırılık bulunmadığı, davanın tamamen reddedilmesi gerektiği iddialarıyla kararın bozulması istenilmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI: Savunma verilmemiştir.

DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ …'İN DÜŞÜNCESİ: Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan Bölge İdare Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Dokuzuncu Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
Bölge idare mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
1.Davalının temyiz isteminin reddine,
2. … Bölge İdare Mahkemesi … Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının ONANMASINA,
3.2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 50. maddesi uyarınca, onama kararının taraflara tebliğini ve bir örneğinin de … Bölge İdare Mahkemesi … Vergi Dava Dairesine gönderilmesini teminen dosyanın … Vergi Mahkemesine gönderilmesine, 09/03/2022 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.