Yargıtay 14. Hukuk Dairesi 2018/5154 Esas 2019/5364 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı vekili tarafından, davalı aleyhine 30.09.2013 gününde verilen dilekçe ile geçit hakkı kurulması talebi üzerine bozma ilamına uyularak yapılan duruşma sonunda; davanın kabulüne dair verilen 06.07.2018 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:

K A R A R

Dava, 4721 sayılı Türk Medeni Kanununun 747. maddesi gereğince geçit hakkı kurulması isteğine ilişkindir.
Davacı vekili, müvekkilinin maliki olduğu 1193 parsel sayılı taşınmaz lehine, davalıya ait 9033 parsel sayılı taşınmazdan geçit hakkı kurulmasını talep etmiştir.
Davalı, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, davanın kabulüne dair verilen kararın taraflarca temyiz edilmesi üzerine Dairemizin 16.03.2016 tarih, 2014/16243 E-2016/3317 K sayılı ilamı ile, “Somut olaya gelince, 9033 parsel sayılı taşınmazın ekonomik bütünlüğünü bozacak şekilde ikiye bölünmesi suretiyle geçit tesisi doğru değildir. Bu nedenle mahkemece, öncelikle lehine geçit istenen 1193 sayılı taşınmazın doğusundaki 02.05.2014 tarihli fen ve ziraat bilirkişisi raporu ve ekindeki krokide 1209 parsel sayılı taşınmaz üzerinde sarı renkle gösterilen yerden geçit kurulup kurulamayacağının değerlendirilmesi, mümkün olmadığı takdirde başkaca alternatifler araştırılarak sonucuna göre bir karar verilmesi gerekir. Mahkemece, eksik inceleme ile yazılı şekilde hüküm kurulması doğru görülmemiş, bu sebeple kararın bozulması gerekmiştir.” gerekçesi ile bozulmasına karar verilmiştir.
Mahkemece, bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sonucunda; davanın kabulüne ve davacıya ait 1193 parsel sayılı taşınmaz lehine 9033 parsel sayılı taşınmazdan geçit hakkı kurulmasına karar verilmiştir.
Hükmü, davalı vekili temyiz etmiştir.
Mahkemece Dairemizin bozma kararına uyulmuş ancak bozma gereği tam olarak yerine getirilmemiştir. Şöyle ki; bozma ilamında, 9033 parsel sayılı taşınmazın ekonomik bütünlüğünü bozacak şekilde ikiye bölünmesi suretiyle geçit tesisinin doğru olmadığı, davacıya ait taşınmaz yararına 1209 parsel sayılı taşınmaz üzerinden geçit hakkı kurulup kurulamayacağının değerlendirilmesi, bu taşınmaz aleyhine geçit hakkı kurulmasının mümkün olmaması halinde başka alternatifler araştırılması gerektiği belirtilmiştir. Mahkemece mahallinde yapılan keşfe katılan bilirkişiler tarafından hazırlanan 14.02.2018 tarihli raporda, zeminde ve kadastral harita üzerinde yapılan incelemede davacı taşınmazı yararına geçit hakkı tesis edilebilecek başka alternatif olmadığı bildirilmiş ancak gerekçesi yeterince açıklanmamıştır. Bu nedenle bilirkişilerce yapılan bu değerlendirme yeterli değildir. Öte yandan, 1209 parsel sayılı taşınmazın içinden geçerek kadastro yoluna bağlanan kısımda bulunan kot farkının iş makinalarıyla düzeltilmesinin mümkün olduğu anlaşıldığından fedakarlığın denkleştirilmesi ilkesi gereği davacının bu yükümlülüğe katlanması gerektiğinin düşünülmemesi de doğru görülmemiştir.
O halde mahkeme tarafından dava konusu 1193 parsel sayılı taşınmazın geniş paftası getirtilerek yeniden keşif yapılmalı ve 1193 parselin yola bağlanması için fedakarlığın denkleştirilmesi ilkesi de gözetilerek başka alternatiflerin olup olmadığı net bir şekilde saptanmalıdır.
Mahkemece, bozma ilamına uyulduğu halde yazılı gerekçelerle yine aynı yerden geçit kurulması doğru görülmemiş, bu sebeple kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, peşin harcın istek halinde yatırana iadesine, kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 17.09.2019 tarihinde oy birliği ile karar verildi.