2. Ceza Dairesi Esas No: 2018/1130 Karar No: 2019/5485 Karar Tarihi: 20.03.2019
Hırsızlık - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2018/1130 Esas 2019/5485 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Mahkeme, çocuk hakkında hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından mahkumiyet kararı verdi. Sanığın temyiz itirazları reddedildi. Hırsızlık suçuna yönelik temyiz istemi, yasal sürenin geçirilmesi nedeniyle reddedildi. Mala zarar verme suçu için verilen adli para cezasına yönelik temyiz talebi de reddedildi çünkü bu tür ceza kararları doğrudan hüküm kabul edildiği için temyiz edilemez. Kararda belirtilen kanun maddeleri 1412 sayılı CMUK'nın 310. ve 317. maddeleri ile 6217 sayılı Yasa'nın 26. maddesi ve 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'a eklenen geçici 2. maddesidir.
2. Ceza Dairesi 2018/1130 E. , 2019/5485 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Çocuk Mahkemesi EK KARAR TARİHİ : 08/01/2015 SUÇA SÜRÜKLENEN ÇOCUK : ... SUÇ : Hırsızlık, mala zarar verme HÜKÜM : Mahkumiyet Dosya incelenerek gereği düşünüldü; Sanık müdafinin hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından yüzüne karşı verilen 05/12/2014 tarihli kararı 22/12/2014 tarihinde temyizi üzerine, mala zarar verme suçundan verilen karara karşı temyiz itirazlarının 08/01/2015 tarihli ek karar ile reddedildiği, sanık müdafiinin 30/01/2015 tarihinde tebliğ edilen ek kararı aynı gün temyiz ettiği belirlenerek yapılan incelemede; 1-Suça sürüklenen çocuk hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükme yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde; Yüzüne karşı verilen 05/12/2014 tarihli hükmü, 1412 sayılı CMUK"nın 310. maddesinde öngörülen bir haftalık yasal süreden sonra 22/12/2014 tarihinde temyiz eden suça sürüklenen çocuk müdafiinin temyiz isteminin, aynı Kanun"un 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE, 2-Suça sürüklenen çocuk hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükme yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde; 14.04.2011 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31/03/2011 tarih ve 6217 sayılı Yasa"nın 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3.000 TL dahil adli para cezasına mahkumiyet hükümlerinin temyizi mümkün olmadığından, temyiz talebinin reddine dair 08/01/2015 gün ve 2014/279 E., 2014/569 K. sayılı ek kararda bir isabetsizlik görülmediğinden, bu karara yönelik temyiz itirazlarının reddiyle, temyiz isteminin reddine dair ek kararın ONANMASINA, 20/03/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.