Yargıtay 15. Hukuk Dairesi 2014/4200 Esas 2015/2342 Karar Sayılı İlamı

15. Hukuk Dairesi
Esas No: 2014/4200
Karar No: 2015/2342
Karar Tarihi: 04.05.2015

Yargıtay 15. Hukuk Dairesi 2014/4200 Esas 2015/2342 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, bir eser sözleşmesine dayanan alacak davasında, taraflar arasındaki hukuki ilişkinin 4077 sayılı Tüketicinin Korunması Hakkındaki Kanun kapsamında olmadığını belirtmiştir. Bu nedenle, yerel mahkeme görevsizlik kararı verilerek davaya Asliye Hukuk Mahkemesi sıfatıyla bakılması gerekirken, Tüketici Mahkemesi sıfatıyla bakılması ve esası hakkında karar verilmesi kabul edilemezdir. Kanuna göre, tüketici, \"bir mal veya hizmeti ticari veya mesleki olmayan amaçlarla edinen, kullanan veya yararlanan gerçek ya da tüzel kişi\" olarak tanımlanır. Bu, hazır bir malı veya hizmeti satın alarak onu günlük yaşamında kullanan veya tüketen kişiyi korumayı amaçlar. Yasa, dar kapsamlı mal ve hizmet ilişkileri olan olağan tüketim işleri alınmıştır. Ancak istisna sözleşmesinden doğan ilişkilerin de 4077 sayılı yasa kapsamında kalması ve Tüketici Mahkemelerinde bakılması gerektiği hukuka uygun değildir. Kanun maddeleri: 4077 sayılı Tüketicinin Korunması Hakkındaki Kanun’un 3/e maddesi.

15. Hukuk Dairesi 2014/4200 E. , 2015/2342 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi : Sapanca Asliye Hukuk Hakimliği (Tük.Mah.Sıf.)
Tarihi : 13.02.2014
Numarası : 2013/105-2014/62

Yukarıda tarih ve numarası yazılı hükmün temyizen tetkiki davalı tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
- K A R A R -

Dava, eser sözleşmesinden dolayı oluşan alacağın tahsiline ilişkindir.
4077 sayılı Tüketicinin Korunması Hakkındaki Kanun’un 3/e maddesinde tüketici, “bir mal veya hizmeti ticari veya mesleki olmayan amaçlarla edinen, kullanan veya yararlanan gerçek ya da tüzel kişi” olarak tanımlanmıştır. Bu tanımlamaya göre yasa, hazır bir malı veya hizmeti satın alarak onu günlük yaşamında kullanan veya tüketen kişiyi korumaktadır. Bir başka deyişle yasa kapsamına, dar kapsamlı mal ve hizmet ilişkileri olağan tüketim işleri alınmıştır. Aksi bir yorumun kabulü, üst düzey teknoloji ile gerçekleştirilen eser sözleşmesi ilişkilerinin dahi 4077 sayılı yasa kapsamında kalmasını ve bunlardan kaynaklanan uyuşmazlıklara da Tüketici Mahkemelerinde bakılmasını gerektirir ki, bunun yasanın amacına aykırı olduğu açıktır. Buna göre istisna sözleşmesinden doğan ilişkileri de 4077 sayılı Tüketicinin Korunması Hakkındaki Kanun hükümlerinin uygulanması hukuken olanaklı değildir. Nitekim Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’nun 26.2.2003 gün ve 2003/15-127 E., 2003/102 K. sayılı kararında bu husus belirtilmiştir. Somut olayda taraflar arasındaki hukuki ilişki eser sözleşmesinden kaynaklandığından, yerel mahkemece görevsizlik kararı verilerek davaya Asliye Hukuk Mahkemesi sıfatıyla bakılması gerekirken, 4077 sayılı Yasa uygulanarak Tüketici Mahkemesi sıfatıyla bakılıp, esası hakkında karar verilmesi yerinde görülmemiş kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ; Yukarıda açıklanan nedenlerle kararın BOZULMASINA, bozma nedenine göre davalının temyiz itirazlarının incelenmesine yer olmadığına, ödediği temyiz peşin harcının istek halinde temyiz eden davalıya geri verilmesine, 04.05.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.