22. Hukuk Dairesi Esas No: 2019/5205 Karar No: 2019/16250 Karar Tarihi: 12.09.2019
Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2019/5205 Esas 2019/16250 Karar Sayılı İlamı
22. Hukuk Dairesi 2019/5205 E. , 2019/16250 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :İş Mahkemesi DAVA TÜRÜ : ALACAK
Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraf vekillerince istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü: Y A R G I T A Y K A R A R I Davacı İsteminin Özeti: Davacı, mülga Köy Hizmetleri Genel Müdürlüğü"nde kadroya geçmeden önceki dönemde geçici işçi olarak çalıştığını ancak bu hizmetlerinin kıdeminden sayılmadığını, geçici işçilikte geçen çalışmaların kıdeminden sayılarak derece ve kademesinin tespiti ile yeni derece ve kademesi dikkate alınarak dava tarihinden geriye doğru 5 yıllık ücret farkı alacaklarının tahsilini talep etmiştir. Davalı Cevabının Özeti: Davalı, davanın reddini talep etmiştir. Mahkeme Kararının Özeti: Mahkemece, yapılan yargılama sonucunda yazılı gerekçeyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir. Temyiz: Karar, taraf vekillerince temyiz edilmiştir. Gerekçe: 1)Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının tüm, davacının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir. 2)Taraflar arasında davacıya uygulanması gereken derece ve kademenin belirlenmesi ile buna göre günlük brüt ücretinin tespiti noktasında uyuşmazlık bulunmaktadır. Somut uyuşmazlıkta, davacının geçici işçilikte geçirdiği sürelerin daimi işçi kadrosuna atanması sırasında dikkate alınması ve böylece bu süreler de dikkate alınmak suretiyle davacıya fiilen uygulanması gereken derece ve kademenin yeniden tespiti gerektiğine dair mahkeme kabulü isabetli ise de, mahkemenin karardaki emeklilik tarihi itibariyle 10 derece 9 kademe tespiti hatalı olduğu gibi hükme esas alınan bilirkişi raporunun derece ve kademenin belirlenmesi konusunda hatalı tespitler içerdiği anlaşılmaktadır. Mahkemenin tespit ettiği 10 derece 9 kademe emeklilik tarihi itibariyle değil davacının daimi işçiliğe geçiş tarihinde olması gereken derece-kademedir. Bilirkişi raporu incelendiğinde de, davacının fiilen çalıştığı süre 7 yıl 282 gün olarak belirlenerek, bu sürenin 4 derece ve 8 kademeye tekabül ettiği kabulüyle, söz konusu derece ve kademenin mevcut derece ve kademenin üzerine eklenmek suretiyle (yükselebileceği son derece gözetilerek) 14-20 olarak belirlendiği görülmektedir. Ancak, bilirkişi tarafından mevcut derece ve kademenin üzerine (4 derece ve 8 kademenin) ekleme yapılması suretiyle sonuca gidilmesi yerinde olmadığı gibi, raporda bu hesap şeklinin gerekçesi de açıklanmamıştır. Yapılması gereken iş, davacının fiilen çalıştığı gün sayısına tekabül eden derece ve kademe bulunduktan sonra, davacının ifa ettiği işe göre toplu iş sözleşmesi hükümleri de dikkate alınarak belirlenen derece ve kademenin toplu iş sözleşmesinin 106 ve 107. maddelerinde belirlenen koşullara göre arttırılmak suretiyle tespit edilmesidir. Yıllara göre bu uygulama yapılarak davacının fiilen bulunması gereken son derece ve kademe belirlenmelidir. Eksik inceleme ve araştırma ile yazılı şekilde verilen kararın bozulması gerekmiştir. SONUÇ:Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davacı tarafa iadesine, 12.09.2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.