MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığını bozma, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
I) Sanık hakkında iş yeri dokunulmazlığını bozma ve mala zarar verme suçlarından kurulan hükümlere yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
14.04.2011 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Yasa"nın 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3000 TL dahil adli para cezasına mahkumiyet hükmünün temyizi mümkün olmadığından sanık hakkında iş yeri dokunulmazlığını bozma ve mala zarar verme suçlarından kurulan hükümlere yönelik temyiz istemlerinin 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi gereğince REDDİNE,
II) Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Sanığın bozmadan sonra 16/01/2015 tarihli duruşmada alınan ifadesinde, avukat talep etmediğini belirttiği gibi, 5271 sayılı CMK"nın 150. maddesinin 2. ve 3. fıkraları gereğince de sanığa zorunlu müdafi atanmasını gerektirecek bir durumun bulunmadığı halde, bozmadan önce mahkemenin istemi üzerine görevlendirilip sanık müdafii olarak duruşmalara katılan ve dosyada sanık ... tarafından verilmiş vekaletnamesine rastlanmayan Av. ...’in bozmadan sonra yüzüne karşı karar tefhim edilmişse de, anılan müdafiinin daha önce görevinin sona erdiği ve mahkemece sanığa 27/04/2015 tarihinde gerekçeli hükmün tebliği üzerine sanığın kararı 28/04/2015 tarihinde temyiz ettiğinin anlaşılması karşısında; sanığın temyizinin süresinde olduğu belirlenerek ve tebliğnamedeki görüşe iştirak edilmeyerek yapılan incelemede;



TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş; dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
Tüm dosya içeriğine göre; sanığın müştekiye ait çay ocağından 9 TL bozuk para ile iki adet fanta şişesi çaldığının anlaşılması karşısında; Yargıtay 6. Ceza Dairesi’nin 17/09/2014 tarihli bozma ilamından ve mahkemenin bozmaya uyarak vermiş olduğu 31/03/2015 tarihli karar tarihinden sonraki Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 09/05/2017 tarihli ve 2015/13-156 Esas, 2017/256 Karar sayılı kararı karşısında ve Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun anılan ilamından sonraki dairemizin uyum gösteren kararlarının da bu yönde olduğu nazara alındığında; sanık hakkında TCK"nın 145. maddesinin uygulanması gerektiğinin gözetilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı BOZULMASINA, 20/03/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.