MAHKEMESİ :İş Mahkemesi


DAVA : Davacı, kıdem tazminatı, fazla çalışma ücreti ile yıllık izin ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davacı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı, davalı işyerinde Ekim 2004-17.05.2010 tarihleri arasında çalıştığını, çalışma süresinin Sosyal Güvenlik Kurumuna eksik bildirilmesi ve fazla çalışma ücret alacaklarının ödenmemesi nedeni ile iş sözleşmesini haklı sebebe dayalı olarak feshettiğini ileri sürerek, kıdem ve ihbar tazminatları ile bir kısım işçilik alacaklarının tahsilini istemiştir.
Davalı vekili, davacının müvekkiline ait işyerinde 30.04.2008- 23.03.2009 tarihleri arasında çalıştığını, davacının çalışma süresinin bir yıldan kısa olması nedeni ile kıdem tazminatı ve yıllık izin ücretine hak kazanamayacağını, işyerinde fazla çalışma yapılmadığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davacının 16.09.2009-14.04.2010 tarihleri arasında çırak olarak davalı işyerinde görev yaptığı, bu nedenle anılan dönemdeki çalışmalarının 4857 sayılı İş Kanunu kapsamında değerlendirilemeyeceği, davacının 30.04.2008-23.03.2009 tarihleri arasında gerçekleşen çalışma süresinin bir yıldan kısa olması nedeni ile de kıdem tazminatı ve yıllık izin ücreti talep edemeyeceği kanaatine varılarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararı davacı taraf temyiz etmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında davacının çalışma süresine ilişkin uyuşmazlık bulunmaktadır.
Somut olayda, davacı Ekim 2004- 17.05.2010 tarihleri arasında davalı işyerinde çalıştığını ileri sürmektedir. Mahkemece, Sosyal Güvenlik Kurumu kayıtlarına itibar edilerek, davalı işyerindeki çalışmasının 30.04.2008-23.03.2009 tarihleri arasında gerçekleştiği kabul edilmiştir.
.....Kaymakamlığı Bursa Merkez Mesleki Eğitim Merkezi Müdürlüğünün 17.11.2011 tarihli yazı cevabı ile davacının 16.09.2009-14.04.2010 tarihleri arasında çırak olarak görev yaptığı anlaşılmaktadır. Her ne kadar, davacının çıraklık dönemi olan 16.09.2009-14.04.2010 tarihleri arasındaki çalışmaları 4857 sayılı Kanun kapsamında değerlendirilemez ise de, davalı tanığı Ahmet Demiral, kendisinin davalı işyerinde 2008 yılının Nisan ayında çalışmaya başladığını, davacının çalışma süresinin ise kendisinden bir ay önce başladığını beyan etmiştir. Davacı tanığı......l"ün beyanları ile de, 2009 yılı yaz aylarında üç ay davacının çırak sıfatı taşımaksızın işyerinde çalıştığı anlaşılmaktadır.
Davalı tanığının yukarıda özetlenen beyanı ile davacının 2008 yılı Mart ayında işyerinde çalışmaya başladığı anlaşıldığından mahkeme tarafından çalışma süresinin başlangıç tarihinin 30.04.2008 olarak belirlenmesi hatalıdır. Ayrıca, işveren tarafından çıraklık döneminin başladığı 16.09.2009 tarihinden altı ay önce iş sözleşmesinin feshedildiğine ilişkin delil sunulmadığından ve 2009 yılı yaz aylarında davacının işyerinde çalıştığı davacı tanığının beyanı ile ispatlandığından taraflar arasındaki iş sözleşmesinin çıraklık dönemi öncesi olan 23.03.2009-16.09.2009 tarihinde de devam ettiği de kabul edilmelidir. Bu durumda, davacının toplam çalışma süresinin bir yılın üzerinde olduğu anlaşılmaktadır. Mahkemenin bir yıllık çalışma koşulu gerçekleşmediğinden bahisle kıdem ve ihbar tazminatı istemini reddetmiş olması isabetsizdir. Tüm dosya kapsamı bir arada değerlendirilerek davacının işverene bağlı gerçekleşen toplam çalışma süresi belirlenmeli ve sonucuna göre hüküm kurulmalıdır. Eksik incelemeye dayalı karar verilmesi bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 02.04.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.