MAHKEMESİ :İş Mahkemesi


DAVA : Davacı, kıdem, ihbar tazminatı, yıllık izin ücreti, fazla mesai ücreti ile ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalılar avukatları tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı, asıl işveren olan Osmangazi Belediyesine ait işyerinde, alt işveren olan diğer davalı şirket işçisi olarak 25.11.2007-31.01.2010 tarihleri arasında çalıştığını, iş sözleşmesinin davalı işverence haksız feshedildiğini, işyerinde fazla çalışma yaptığını, ulusal bayram genel tatil günlerinde çalışmaya devam ettiğini, yıllık izinlerinin kullandırılmadığını ileri sürerek, kıdem ve ihbar tazminatları ile bir kısım işçilik alacaklarının tahsilini istemiştir.
Davalı ... vekili, müvekkili tarafından temizlik işlerinin hizmet alım sözleşmeleri ile yüklenici firmalara ihale edildiğini, davacının diğer davalı şirketin işçisi olması nedeni ile müvekkilinin işçilik alacaklarından sorumlu tutulamayacağını ve 31.12.2010 tarihinden sonra temizlik ihalesini alan bir başka firmaya bağlı olarak çalışmaya devam etmesi nedeni ile kıdem ve ihbar tazminatı talep edilemeyeceğini savunarak davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı ... Yönetimi San. ve Tic. Ltd. Şti. vekili; asıl işveren olan davalı ... Baykanlığı ile müvekkili şirket arasında imzalanan hizmet alım sözleşmesinin 31.12.2010 tarihi itibari ile sona erdiğini, davacının bu tarihten sonra asıl işveren ile hizmet alım sözleşmesi imzalayan bir başka alt işverene bağlı olarak çalışmaya devam ettiğini, işyerinde fazla çalışma yapılmadığını ileri sürerek davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, taraflar arasındaki iş sözleşmesinin davalı alt işveren tarafından haklı nedene dayanılmaksızın feshedildiği, davalılar arasında asıl-alt işverenlik ilişkisi bulunduğundan işçilik alacaklarından her iki davalının müteselsilen sorumlu oldukları, fazla çalışma iddiasının tanık beyanları ile ispatlandığı, davacının hak kazandığı yıllık izinlerinin kullandırıldığı veya ücretlerinin ödendiğine ilişkin davalı tarafça delil ibraz edilmediği gerekçesi ile davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararı davalılar temyiz etmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalıların aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında, işçinin kullandırılmayan izin sürelerine ait ücretlere hak kazanıp kazanmadığı noktasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Yıllık izinlerin kullandırıldığı noktasında ispat yükü işverene aittir. İşveren yıllık izinlerin kullandırıldığını imzalı izin defteri veya eşdeğer bir belge ile kanıtlamalıdır. Bu konuda ispat yükü üzerinde olan işveren, işçiye yemin teklif edebilir.
Somut olayda, dosya içerisine ibraz edilen yıllık izin talep belgelerinin incelenmesinde, davacı tarafından talep edilen sürelerde yıllık izin kullanılması hususunda davalı işverenin onay verdiği görülmektedir. Mahkemece bu belgelerin yıllık izin kullandırıldığını ispatlar nitelikte olmadığı gerekçesi ile davacının tüm çalışma süresi boyunca yıllık izin kullanmadığı kabul edilmiş ise yapılan araştırma yetersizdir. Davacı imzasını taşıyan yıllık izin talep dilekçeleri ile ilgili olarak isticvap edilmeli ve bu belgelerde belirtilen tarihlerde yıllık izin kullanıp kullanmadığı belirlenerek oluşacak sonuca göre karar verilmelidir. Bu yön gözetilmeden karar verilmesi hatalıdır.
3-Davacının fazla çalışma ücret alacağına hak kazanıp kazanmadığı hususu taraflar arasında ki diğer uyuşmazlık noktasını oluşturmaktadır.
Davacının haftada altı gün 07.00-17.00 saatleri arasında çalışarak, haftada dokuz saatlik fazla çalışma yaptığı kabul edilerek hüküm kurulmuştur. Aynı mahkemenin 2011/282 ve 2011/283 esas sayılı dosyaları üzerinden emsal nitelikteki işçilerin açtıkları davalarda, davacı ile aynı şekilde çalıştırılan işçilerin haftada üç saat fazla çalışma yaptıklarının belirlenmiş olduğundan, haftalık dokuz saatlik fazla çalışma süresi üzerinden belirlenen ücret alacağına hükmedilmesi de isabetsiz olup bu husus ayrı bir bozma sebebi olarak kabul edilmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenlerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 02.04.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.