Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2019/5237 Esas 2019/6456 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/5237
Karar No: 2019/6456
Karar Tarihi: 19.09.2019

Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2019/5237 Esas 2019/6456 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'na muhalefet suçundan 15 ay hapis cezası ile cezalandırılmıştır. Ancak, mahkemenin kararında kısa karar ile gerekçeli karar arasında çelişki oluşmuştur. Mahkeme gerekçeli kararda sonuç cezasının 9.000,00 Türk lirası adlî para cezası şeklinde belirtilmesine karşın, kısa kararda sanığın 15 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir. Buna göre, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından yapılan kanun yararına bozma istemi doğru bulunarak karar bozulmuştur. Kanunlar ise şu şekildedir: 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 359/a-2 maddesi ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 62. maddesi.

11. Ceza Dairesi 2019/5237 E. , 2019/6456 K.

"İçtihat Metni"

Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğü’nün 05.07.2019 tarihli ve 2019/6028 sayılı kanun yararına bozma istemine atfen Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca düzenlenen 17.07.2019 tarihli ve KYB-2019/73880 sayılı ihbarname ile;
213 sayılı Vergi Usul Kanunu"na muhalefet suçundan sanık ..."ın, anılan Kanun"un 359/a-2 ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 62. maddeleri gereğince 15 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına dair İstanbul Anadolu 14. Asliye Ceza Mahkemesinin 26/10/2017 tarihli ve 2014/222 esas, 2017/543 sayılı kararının “Sanık hakkında İstanbul Anadolu 14. Asliye Ceza Mahkemesinin 26/10/2017 tarihli kararıyla hükmolunan 15 ay hapis cezasının anılan Mahkemenin gerekçeli kararında 9.000,00 Türk lirası adlî para cezasına çevrilmesini müteakip, ek yapılan tavzih şerhiyle, 15 ay hapis cezasının 9.000,00 Türk Lirası adlî para cezasına çevrildiğine ilişkin bendin kaldırılarak sonuç ceza olarak 15 ay hapis cezası şeklinde tavzihine karar verilmiş ise de, mahkemece tavzihine karar verilen bu hata “maddî yanılgı” ya da “yazım hatası” olarak değerlendirilip tavzih yoluyla düzeltilemeyeceğinden, söz konusu tavzih şerhinin yok hükmünde olduğu ve hukukî değerinin bulunmadığı gözetilerek yapılan incelemede;
Sanık hakkında 213 sayılı Vergi Usul Kanunu"na muhalefet suçundan yapılan yargılama sonucunda, gerekçeli kararda sonuç cezasının 9.000,00 Türk lirası adlî para cezası şeklinde belirtilmesine karşın, kısa kararda sanığın 15 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmek sureti ile kısa karar ile gerekçeli karar arasında çelişki oluşturulmasında isabet görülmediğinden” bahisle 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309. maddesi uyarınca, bozulması istenilmiş olmakla,
Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
Mahkemece karar verilip dosyadan el çekildikten sonra, dosyanın tekrar ele alınarak cezayı değiştirecek şekilde tavzih kararı verilmesinin mümkün olmadığı değerlendirilerek, gerekçeli kararın altında yer alan tavzih şerhinin hukuki sonuç doğurmayacağının kabul edilmesi suretiyle, Mahkemenin 26.10.2017 tarihli 2014/222 Esas ve 2017/543 sayılı kararına hasren yapılan incelemede;
İncelenen dosya içeriğine göre; kanun yararına bozma istemine atfen düzenlenen ihbarnamedeki istem yerinde görüldüğünden, sanığın “Defter-Belge İbraz Etmeme“ suçundan mahkûmiyetine ilişkin İstanbul Anadolu 14. Asliye Ceza Mahkemesi‘nin 26.10.2017 tarihli 2014/222 Esas ve 2017/543 sayılı kararının CMK"nın 309. maddesi uyarınca BOZULMASINA, hükmün diğer kısımlarının aynen yerinde bırakılmasına, müteakip işlemlerin mahallinde yerine getirilmesine, dosyanın mahalline gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına İADESİNE, 19.09.2019 tarihinde oy birliği ile karar verildi.