Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2019/5921 Esas 2019/16199 Karar Sayılı İlamı

22. Hukuk Dairesi
Esas No: 2019/5921
Karar No: 2019/16199
Karar Tarihi: 12.09.2019

Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2019/5921 Esas 2019/16199 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı, işçilik alacaklarının tahsiline karar verilmesini talep etmiştir. Mahkeme, kararında bir kısım işçilik alacaklarını hüküm altına almıştır. Ancak Yargıtay'ın bir ilamı sonrasında hükmün bir kısmı bozulmuş, hafta tatili alacağı reddedilmiş ve fazla çalışma alacağı kabul edilerek hüküm kurulmuştur. Davalı vekili bu kararı temyiz etmiştir.
Ancak temyiz kesinlik sınırının belirlenmesinde, bozma kararı kapsamı dışında kalan alacaklara dair hüküm kısmının dikkate alınmaması gerektiği belirtilmiştir. Bu nedenle, Yargıtay'ın bozma kararı kapsamında bulunan fazla çalışma ve hafta tatili alacağı bakımından hüküm altına alınan toplam miktarın karar tarihi itibari ile temyiz kesinlik sınırı olan 3.200,00 TL kapsamında kaldığı anlaşılmıştır. Bu sebeple davalı vekilinin temyiz istemi reddedilmiştir.
Kararda geçen kanun maddeleri şunlardır: 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun geçici 3. maddesi, mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu'nun 427. maddesi ve 432. maddesi. Karar oybirliğiyle alınmıştır.

22. Hukuk Dairesi 2019/5921 E. , 2019/16199 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Y A R G I T A Y K A R A R I
Miktar ve değeri temyiz kesinlik sınırını aşmayan taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararlar, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 427. maddesi uyarınca temyiz edilemez. Kesinlik sınırı kamu düzeni ile ilgilidir.
Davacı eldeki alacak davası ile; bir kısım işçilik alacağının tahsiline karar verilmesini talep etmiştir. Mahkemece, 21.01.2015 tarihli kararla, bir kısım işçilik alacaklarının hüküm altına alınmasına karar verilmiştir.
Mahkemenin 21.01.2015 tarihli kararı, Yargıtay (Kapatılan) 7. Hukuk Dairesi’nin 11.05.2015 tarihli ilamıyla, fazla çalışma ve hafta tatili alacağı yönünden bozulmuştur. Diğer alacak talepleri yönünden bir bozma sebebi yapılmadığından, hükmün bu kısmı kesinleşmiştir.
Mahkemece, bozma sonrasında hafta tatili alacağı reddedilmiş ve davacının 2.283,90 TL fazla çalışma alacağının bulunduğu kabul edilerek hüküm kurulmuş; diğer alacak talepleri hakkında ise bozmadan önceki karar gibi hüküm sonucu tesis edilmiştir. Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Bozmadan sonra tesis edilen mahkeme kararında, temyiz kesinlik sınırının belirlenmesinde, bozma kararı kapsamı dışında kalan alacaklara dair hüküm kısmının dikkate alınmaması gereklidir. Şu halde, dosya içeriğine göre, Yargıtay (Kapatılan) 7. Hukuk Dairesi’nin 11.05.2015 tarihli bozma kararı kapsamında bulunan fazla çalışma ve hafta tatili alacağı bakımından hüküm altına alınan toplam miktarın karar tarihi itibari ile temyiz kesinlik sınırı olan 3.200,00 TL kapsamında kaldığı anlaşılmakla, davalı vekilinin temyiz isteminin, 6100 sayılı Kanun"un geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Kanun"un 427, 432 maddeleri uyarınca reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda yazılı sebepten, davalı vekilinin temyiz isteminin 6100 sayılı Kanun"un geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Kanun"un 427, 432 maddeleri uyarınca REDDİNE, peşin temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 12.09.2019 tarihinde oybirliği ile karar verildi.