Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/4272 Esas 2020/1688 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 62, 50/1-a, 52/2,4, 53/6. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın idaresindeki minibüs ile seyir halinde iken yakıt deposundaki delik nedeniyle yakıtın yola aktığı, aynı istikametten geçmekte olan katılanların idaresindeki bisiklet ve motosikletlerin kayganlaşan yolda devrilerek sürüklenmesi şeklinde meydana gelen ve katılanlar ...ve ...n basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde, katılan ..."in vücudunda kemik kırığı meydana gelecek şekilde, katılan ..."in ise hayati tehlike geçirmeyecek şekilde yaralanması ile sonuçlanan olayda, tam kusurlu olan sanığın mahkumiyetine ilişkin yerel mahkemenin kabulünde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre sanığın kusurunun olmadığı, taraflar zarar beyan etmemesine karşın zararı gidermediği gerekçesi ile hükmün açıklanmasının geri bırakılması hükümlerinin uygulanmadığı, benzin deposunun delindiğini öngörmesinin mümkün olmadığı, aracın bakımını yaptırdığı, verilen cezanın ve sürücü belgesinin geri alınmasının usul ve yasaya aykırı olduğuna ilişkin ve sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık hakkında hükmedilen kısa süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilirken, adli para cezasının belirlenmesine esas alınan tam gün sayısının gösterilmemesi suretiyle TCK"nın 52/3. maddesine aykırı hareket edilmesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hükmün 2 nolu bendinin 4. paragrafı çıkarılarak yerine "Sanığa verilen 5 ay hapis cezasının sanığın kişiliği, sosyal ve ekonomik durumu ve suçun işlenmesindeki özellikler nazara alınarak TCK‘nın 50/1-a. maddesi gereğince adli para cezasına çevrilmesine; TCK‘nın 52/3. maddesi gereğince adli para cezasının belirlenmesine esas tam gün sayısının 150 tam gün olarak belirlenmesine, TCK‘nın 52/2. maddesi gereğince sanığın ekonomik ve diğer şahsi halleri göz önünde bulundurularak bir gün karşılığı adli para cezasının takdiren 20 TL hesabıyla 3.000 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına" ibarelerinin eklenmesi suretiyle sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 18/02/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.