Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2016/26040 Esas 2017/881 Karar Sayılı İlamı

... vekili avukat ... ile .... TAŞ ... Şubesi vekili avukat ... aralarındaki dava hakkında ... 4. Asliye Hukuk Mahkemesinden verilen 23.6.2016 gün ve 2014/695-2016/417 sayılı hükmün davalı avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşuldu.
KARAR
Davacı, davalı bankadan farklı tarihlerde tüketici kredisi kullandığını, dosya masrafı adı altında toplam 2.990,95 TL kesinti yapıldığını, alacağın tahsili amacıyla başlattığı icra takibine haksız itiraz edildiğini ileri sürerek itirazlarının iptaline, icra takibinin devamı ile %20 den aşağı olmamak üzere icra inkar tazminatına karar verilmesini istemiştir
Davalı, davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece, kısmen kabulü ile takibin 1.266,29 TL üzerinden devamı ile davalının %20 icra inkar tazminatı ödemesine karar verilmiş; hüküm, davalı tarafça temyiz edilmiştir.
14.7.2004 günlü ve 5219 sayılı yasa ile HUMK.nun 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi uyarınca 1.1.2016 tarihinden itibaren 2.190,00 TL"ye çıkarılmıştır. Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 23.2.2005 gün ve esas 2005/13-32, karar 2005/85 sayılı karan uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir. Davalı tarafından temyizi istenen ve mahkemece kabul edilen miktar 1.266,29 TL olup karar tarihi (23.06.2016) itibariyle 2.190,00 TL’yi geçmediğinden HUMK.nun 5219 sayılı yasa ile değiştirilen 427. maddesinin 2. fıkrası gereğince davacının temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin davalı tarafın temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalının temyiz dilekçesinin REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde iadesine, HUMK’nun 440/III-2 maddesi uyarınca karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 25/01/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.