Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2019/5104 Esas 2019/16170 Karar Sayılı İlamı

22. Hukuk Dairesi
Esas No: 2019/5104
Karar No: 2019/16170

Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2019/5104 Esas 2019/16170 Karar Sayılı İlamı

Özet:

İş Mahkemesi'nde görülen bir alacak davasında hüküm, gerekçeli olarak açıklanması gerektiği halde sadece özet şeklinde tefhim edilmiştir. Gerekçeli karar davalı vekiline tebliğ edilmiş, ancak davalı vekili kanuni süre içerisinde temyiz talebinde bulunmamıştır. Mahkeme, temyiz talebinin reddine karar vermiştir ve bu karar oybirliğiyle onanmıştır. Kanun maddeleri olarak ise, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 321. maddesi ve 297/2. maddesi belirtilmiştir. 321. madde, kararın tefhimi esnasında gerekçenin de açıklanması gerektiğini, ancak zorunlu hallerde sadece hüküm özetinin yazdırılarak kararın tefhim edilebileceğini, gerekçeli kararın ise en geç bir ay içinde yazılarak tebliğe çıkartılması gerektiğini belirtmektedir. 297/2. madde ise, basit yargılamadaki hükümlerde gerekçenin de yer alması gerektiğini düzenlemektedir.

22. Hukuk Dairesi 2019/5104 E. , 2019/16170 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Y A R G I T A Y K A R A R I
6100 Sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun 321. maddesinin 2. fıkrasında, "Kararın tefhimi, Mahkemece hükme ilişkin tüm hususların gerekçesi ile birlikte açıklanması ile gerçekleşir. Ancak zorunlu hâllerde, hâkim bu durumun sebebini de tutanağa geçirmek suretiyle, sadece hüküm özetini tutanağa yazdırarak kararı tefhim edebilir. Bu durumda gerekçeli kararın en geç bir ay içinde yazılarak tebliğe çıkartılması gerekir." hükmü düzenlenmiştir. Bu nedenlerle basit yargılamada 6100 sayılı Kanun"un 297/2. maddesindeki unsurları taşıyan hükmün, 6100 sayılı Kanun"un 321. maddesi uyarınca gerekçeli olarak açıklanması zorunludur.
Gerekçeli karar davalı vekiline 08.05.2018 tarihinde tebliğ edilmiş ve davalı vekilince 28.05.2018 tarihli dilekçe ile temyiz edilmiştir. Mahkemece, 13.07.2018 tarihli ek karar ile gerekçeli kararın tebliği tarihinden itibaren kanuni süre içerisinde temyiz talebinde bulunulmadığı gerekçesi ile temyiz isteğinin reddine karar verilmiştir.
Gerekçeli karar tebliğinden itibaren kanuni iki haftalık süre içerisinde kararın temyiz edilmediği anlaşılmakla; Mahkemenin, temyiz talebinin reddine ilişkin 13.07.2018 tarihli ek kararı, usul ve kanuna uygun olduğundan, davalının yerinde bulunmayan bütün temyiz itirazlarının reddi ile 13.07.2018 TARİHLİ EK KARARIN ONANMASINA, 19.09.2019 tarihinde oybirliği ile karar verildi.