Danıştay 3. Daire 2019/6715 Esas 2022/1047 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
ÜÇÜNCÜ DAİRE
Esas No : 2019/6715
Karar No : 2022/1047

TEMYİZ EDEN (DAVALI) :... Vergi Dairesi Müdürlüğü
VEKİLİ : Av. ...
KARŞI TARAF (DAVACI) : ...
VEKİLİ : Av. ...

İSTEMİN KONUSU: ... Vergi Mahkemesinin ... tarih ve E:..., K:... sayılı kararına yöneltilen istinaf başvurusuna ilişkin ... Bölge İdare Mahkemesi ... Vergi Dava Dairesinin ... tarih ve E:..., K:... sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı adına, hissedarı olduğu şirketteki payının 450.000,00-TL'ye devrinin ekonomik ve ticari icaplara uygun olmadığı ve bu payın devredildiği yılın sonundaki şirketin özkaynak değeri üzerinden hesaplanacak bir bedelle devredilmesi gerektiği yolunda düzenlenen vergi inceleme raporuna dayanılarak 2015 yılı için re'sen salınan bir kat vergi ziyaı cezalı gelir vergisinin kaldırılması istemine ilişkindir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: Davacının 24/11/2011 tarihinde 450.000,00 TL'ye iktisap ettiği %60 oranında hissedarı olduğu şirketteki payını 10/02/2015 tarihinde aynı bedelle devrettiği, payın devredildiği tarih itibariyle şirketin öz sermaye değerinin 1.896.323,38 TL, %60'nın ise 1.137.794,02 TL olduğu dolayısıyla bu tutar üzerinden devrin gerşekleşmesi gerekirken payın 450.000,00 TL'ye devredilmiş olmasının ekonomik ve ticari icaplara uymadığından bahisle bulunan matrah farkı üzerinden tarhiyat yapıldığının anlaşıldığı olayda, 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'un 3. maddesi uyarınca, pay devrinin 450.000,00 TL değil de şirketin pay devrinin yapıldığı tarihteki öz kaynak değerinin %60'ı olan 1.137.794,02- TL bedelle yapıldığını kanıtlayabilecek hukuken geçerli somut bir tespit bulunmadığı görüldüğünden yapılan tarhiyatta hukuka uyarlık görülmediği gerekçesiyle cezalı vergi kaldırılmıştır.
Bölge İdare Mahkemesi kararının özeti: İstinaf başvurusunun, usul ve hukuka uygun olduğu sonucuna varılan Vergi Mahkemesi kararının kaldırılmasını sağlayacak nitelikte görülmediği gerekçesiyle 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 45. maddesinin 3. fıkrası uyarınca reddine karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : İşletmenin varlıklarından toplam borcunun çıkarılması suretiyle bulunan öz kaynak değerinin altında devir yapılmasının ekonomik ve ticari icaplara uygun düşmediği, 2011 yılında alınan payların 2015 yılında satılması nedeniyle ortaya çıkan değer artış kazancının vergilendirilmesinde hukuka aykırılık bulunmadığı ileri sürülerek kararın bozulması istenilmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Savunma verilmemiştir.

DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ ...'ÜN DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan Bölge İdare Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Üçüncü Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
Bölge idare mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
1. Temyiz isteminin reddine,
2. Temyiz istemine konu Vergi Dava Dairesi kararının ONANMASINA,
3. 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 50. maddesi uyarınca, kararın taraflara tebliğini ve bir örneğinin de ilgili Vergi Dava Dairesine gönderilmesini teminen dosyanın kararı veren ilk derece mahkemesine gönderilmesine, 10/03/2022 tarihinde oybirliğiyle kesin olarak karar verildi.