Silahla tehdit - Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2018/130 Esas 2018/1470 Karar Sayılı İlamı

1. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/130
Karar No: 2018/1470
Karar Tarihi: 28.03.2018

Silahla tehdit - Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2018/130 Esas 2018/1470 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Ağır Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir kararda, sanığın silahla tehdit suçunu işlediği tespit edilerek TCK'nun 106/2-a, 43/1, 62/1,2, CMUK'nun 326/son, 53/1-a-b-c-d-e-3, 63, 54/1-4. maddeleri uyarınca 1 yıl hapis cezasına çarptırıldığı belirtilmiştir. Deliller karar yerinde incelenmiş, suç niteliği tayin edilmiş, cezayı azaltıcı bir sebep bulunmadığı değerlendirilmiş ve sanığın savunması reddedilmiştir. Ancak mahkemenin TCK'nun 53. maddesiyle yaptığı uygulamanın Anayasa Mahkemesi tarafından iptal edildiği anlaşılmıştır. Bu sebeple hüküm fıkrasında yer alan bu bölümün Anayasa Mahkemesi'nin iptal kararındaki hususlar gözetilerek 5237 sayılı TCK'nun 53/1-2-3. maddelerinin tatbikine şeklinde değiştirilmesine karar verilmiştir. Kararda geçen kanun maddeleri şu şekildedir: TCK'nun 106/2-a, 43/1, 62/1,2 ve CMUK'nun 326/son, 53/1-a-b-c-d-e-3, 63, 54/1-4.

1. Ceza Dairesi 2018/130 E. , 2018/1470 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Silahla tehdit
HÜKÜM : TCK"nun 106/2-a, 43/1, 62/1,2, CMUK"nun 326/son, 53/1-a-b-c-d-e-3, 63, 54/1-4. maddeleri uyarınca 1 yıl hapis cezası.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanık ..."ın mağdur ..."a yönelik silahla tehdit suçunun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde suç niteliği tayin edilmiş, cezayı azaltıcı bir sebep bulunmadığı takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, incelenen dosyaya göre bozmaya uyularak verilen hükümde düzeltme nedeni dışında bir isabetsizlik göürlmediğinden, sanık müdafiinin kararın usul ve Yasaya aykırı olduğuna, sanığın suçu işlemediğine, nefsi müdafaa halinde olduğuna yönelen ve yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih, 2014/140 esas ve 2015/85 sayılı Kararı ile 5237 sayılı TCK"nun 53. maddesinin iptal edilen bölümleri nazara alındığında mahkemenin bu maddeyle yaptığı uygulamanın hukuka aykırı olduğu anlaşıldığından ve bu husus yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 1412 sayılı CMUK"nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasında yer alan 5237 sayılı TCK"nun 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün "Anayasa Mahkemesinin iptal kararındaki hususlar gözetilerek 5237 sayılı TCK"nun 53/1-2-3. maddelerinin tatbikine" şeklinde değiştirilmesine karar verilmek suretiyle DÜZELTİLEN hükmün tebliğnamedeki düşünce gibi ONANMASINA, 28.03.2018 gününde oybirliği ile karar verildi.