17. Ceza Dairesi Esas No: 2019/8464 Karar No: 2019/11476 Karar Tarihi: 30.09.2019
Hırsızlık - konut dokunulmazlığının ihlali - mala zarar verme - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2019/8464 Esas 2019/11476 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Yerel mahkeme, suça sürüklenen bir çocuğu hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçlarından mahkum etti. Şimdi ise bu kararın temyizi inceleniyor. Mala zarar verme suçuna yönelik mahkumiyet hükmü doğrudan tayin edilen adli para cezasının miktarı nedeniyle temyize uygun değildir. Hırsızlık suçu açıkça kabul edilirken iş yeri dokunulmazlığı ihlali suçu ise eksik kovuşturma sonucu mahkumiyet kararına varılması nedeniyle bozuluyor. Ayrıca suçların tarihlerine göre, çocuğun 18 yaşını doldurmasına rağmen kapalı duruşmalar yapılarak aleniyet ilkesine aykırı davranıldığı da belirtiliyor. Kanun maddeleri olarak, temyiz isteminin reddine yönelik 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi, 1412 sayılı CMUK'un 317. maddesi, mala zarar verme suçundaki adli para cezası hükmünün geçici 2. madde kapsamında kesinlik kazanması nedeniyle temyiz edilemez olduğu belirten 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi, iş yeri dokunulmazlığı ihlali suçunun unsurları ile ilgili 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 116. maddesi ve çocukların yargılanması ile ilgili 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 182. maddesi sayıl
17. Ceza Dairesi 2019/8464 E. , 2019/11476 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Çocuk Mahkemesi SUÇLAR : Hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme HÜKÜM : Mahkumiyet
Yerel mahkemece suça sürüklenen çocuk hakkında hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçlarından verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararların niteliği ile suçların tarihine göre dosya görüşüldü; I- Suça sürüklenen çocuk hakkında mala zarar verme suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz isteminin incelenmesinde; Doğrudan tayin edilen adli para cezasının miktarı itibarıyla hükmün verildiği tarihte yürürlükte bulunan ve 14/04/2011 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"a eklenen geçici 2. madde uyarınca kesin nitelikte olup, temyizi olanaklı bulunmadığından, suça sürüklenen çocuk ... müdafiinin temyiz isteminin 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi uyarınca tebliğnameye uygun olarak REDDİNE, II- Suça sürüklenen çocuk hakkında hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçlarından kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz isteminin incelenmesinde; Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hâkimin takdirine göre; hırsızlık suçunun suça sürüklenen çocuk tarafından işlendiğini kabulde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz nedenleri de yerinde görülmemiştir. Ancak; 1- Suça sürüklenen çocuğun 18 yaşını doldurmasına rağmen 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 182. maddesine aykırı olarak 08/01/2015, 24/02/2015 ve 09/04/2015 tarihli duruşmaların açık yerine kapalı yapılması, hükümlerin de kapalı duruşmada tefhim edilmesi suretiyle aleniyet ilkesine aykırı davranılması, 2- Dairemizin istikrarlı uygulamalarına göre depoya girilmesi eyleminin tek başına 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 116/2 maddesine konu iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçunu oluşturmayacağı gözetilerek olay mahallinde keşif yapılarak söz konusu deponun iş yerinin eklentisi olup olmadığının tespit edilmesi sonucu suça sürüklenen çocuğun hukuki durumunun tayini gerekirken eksik kovuşturma ile yazılı şekilde mahkumiyet kararı verilmesi, Kabule göre de; 3- Eylemin iş yeri dokunulmazlığı yerine konut dokunulmazlığının ihlali olarak nitelendirilmesi ve suça sürüklenen çocuğun 5237 sayılı TCK"nun 116/2 yerine 116/1 maddesi uyarınca cezalandırılmasına karar verilmesi, Bozmayı gerektirmiş, suça sürüklenen çocuk ... müdafiinin temyiz talebi bu bakımdan yerinde görüldüğünden, hükümlerin açıklanan nedenlerle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, 30/09/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.