Hırsızlık - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2019/8498 Esas 2019/11469 Karar Sayılı İlamı

17. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/8498
Karar No: 2019/11469
Karar Tarihi: 30.09.2019

Hırsızlık - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2019/8498 Esas 2019/11469 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık hakkında hırsızlık suçu nedeniyle verilen hükümler temyiz edildi. Yapılan inceleme sonrasında suçların sanık tarafından işlendiği kabul edildi ve diğer temyiz nedenleri de yerinde görülmedi. Ancak, suçların işlendiği tarihte yürürlükte olan kanun maddesi hatalı bir şekilde uygulandı ve kazanılmış haklar gözetilmedi. Gerekçeli kararda hatalar yapıldı. Bu nedenle, sanığın temyiz talebi yerinde görüldü ve hükümler bozuldu.
Kanun maddeleri:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 142/1-a maddesi
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 7/2. maddesi
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 142/2-h maddesi
- CMUK'un 326/son maddesi
- 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 232. maddesinin 2. fıkrasının (c) bendi

17. Ceza Dairesi 2019/8498 E. , 2019/11469 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel mahkemece sanık hakkında hırsızlık suçlarından verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararların niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, uyulan bozmaya, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hâkimin takdirine göre; suçların sanık tarafından işlendiğini kabulde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz nedenleri de yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-Suçların 22/11/2012 tarihinde işlenmesine ve sanığın 28/06/2014 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun ile yapılan değişiklikten önce yürürlükte bulunan ve lehine olan 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 142/1-a maddesi uyarınca cezalandırılması gerekirken 5237 sayılı TCK"nun 7/2. maddesine aykırı olarak 5237 sayılı TCK"nun 142/2-h maddesi uyarınca cezalandırılmasına karar verilmesi,
2-Sanık hakkında CMUK"nun 326/son maddesi uyarınca kazanılmış hakka konu olan cezanın 3 yıl ay hapis cezası olduğu ve infazın bu miktar üzerinden yapılmasına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, sanığın 3 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmesi,
3-Önceki hükümler sanık tarafından temyiz edilmiş olduğundan lehe bozma sonrası yapılan yargılama giderlerinin sanığa yükletilemeyeceğinin gözetilmemesi,
4-Gerekçeli karar başlığında suç tarihinin 22/11/2012 yerine 21/11/2012 olarak belirtilmesi,
5-Gerekçeli karar başlığında suçların işlendiği zaman diliminin yazılmaması suretiyle 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 232. maddesinin 2. fıkrasının (c) bendine aykırı davranılması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ..."ın temyiz talebi bu bakımdan yerinde görüldüğünden, hükümlerin açıklanan nedenlerle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, 30/09/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.