Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2012/18102 Esas 2013/6563 Karar Sayılı İlamı

22. Hukuk Dairesi
Esas No: 2012/18102
Karar No: 2013/6563

Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2012/18102 Esas 2013/6563 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı, kıdem tazminatı ve fazla mesai ücreti alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir. Mahkeme, kıdem tazminatı talebini reddetmiş ve fazla mesai ücreti talebini kısmen kabul etmiştir. Davalı avukatı tarafından temyiz edilen karar, Yargıtay 22. Hukuk Dairesi tarafından incelenmiştir. Kararın dayandığı kanuni gerektirici sebepler doğrultusunda, davalının temyiz itirazları yerinde değildir. İş Kanunu'nun 41. maddesi gereği, fazla çalışma süresi bir yılda 260 saatten fazla olamaz. Ancak işçinin daha fazla çalıştırılması halinde, fazla mesai ücreti de ödenmelidir. Somut olayda, taraflar arasında yapılan iş sözleşmesinde fazla mesai ücreti belirlenmiştir. Mahkemece haftalık fazla mesai süresi 5 saat kabul edildiğinden yıllık fazla mesai süresi 270 saati aşmayacağı anlaşılmaktadır. Bu nedenle, fazla mesai talebinin reddi yerine kabul edilmesi gerektiği Yargıtay tarafından belirtilmiştir. Kararda geçen kanun maddesi ise İş Kanunu'nun 41. maddesidir.

22. Hukuk Dairesi 2012/18102 E. , 2013/6563 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

DAVA : Davacı, kıdem tazminatı, fazla mesai ücret alacağının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı kıdem tazminatı ve fazla mesai alacaklarının davalıdan tahsilini istemiştir.
Davalı cevabında davacının isitfa ettiğinden davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece kıdem tazminatı isteminin reddine, fazla mesai alacağının kısmen kabulüne karar verilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-4857 sayılı İş Kanunu’nun 41. maddesine yazılı olan fazla çalışma süresinin toplamı bir yılda ikiyüzyetmiş saatten fazla olamayacağı yönündedir. Ancak bu sınırlamaya rağmen işçinin daha fazla çalıştırılması halinde, bu çalışmalarının karşılığı olan fazla mesai ücretinin de ödenmesi gerektiği açıktır. Kanundaki sınırlama esasen işçiyi korumaya yöneliktir.
İş sözleşmelerinde fazla çalışma ücretinin aylık ücrete dahil olduğu yönünden kurallara sınırlı olarak değer verilmelidir. Dairemiz iş yasalarının yürürlüğüne göre yılda 90 gün ve 270 saatle sınırlı olarak söz konusu hükümlerin geçerli olduğunu kabul etmektedir.
Somut olayda taraflar arasındaki iş sözleşmesinde fazla mesainin belirlenen ücretin içinde olduğu kararlaştırılmıştır. Mahkemece haftalık fazla mesainin 5 saat olduğu kabul edilmiş olup bu durumda yıllık fazla mesai süresinin 270 saati aşmayacağının anlaşılmasına göre fazla mesainin isteminin reddi yerine kabul karar verilmesi bozma nedenidir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 28.03.2013 gününde oybirliğiyle karar verildi.