Taksirle Yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/13459 Esas 2020/1658 Karar Sayılı İlamı

Abaküs Yazılım
12. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/13459
Karar No: 2020/1658
Karar Tarihi: 18.02.2020

Taksirle Yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/13459 Esas 2020/1658 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi         2019/13459 E.  ,  2020/1658 K.

    "İçtihat Metni"

    Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
    Suç : Taksirle Yaralama
    Hüküm : Sanıklar hakkında TCK’nın 89/1, 89/2-a-b-e, 62/1, 52/2-4. maddeleri gereği mahkumiyet

    Taksirle yaralama suçundan sanıklar ..., ..., ... ve ...’ın mahkumiyetlerine ilişkin hüküm, sanık ... müdafii, sanık ... ve katılan vekili tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
    1-Sanık ... hakkındaki hükme yönelik temyiz incelemesinde;
    Sanığın üzerine atılı taksirle yaralama suçu TCK"nın 89. maddesinde hükme bağlanmış olup aynı maddenin 5. fıkrası gereğince 1. fıkrası kapsamı dışında bulunan bilinçli taksir hali hariç şikayete tabi olduğu, katılan ...’ın olay sonrası alınan 09.06.2012 tarihli beyanında iş arkadaşı olan ...’dan davacı ve şikayetçi olmadığını beyan ekmesi karşısında, katılanın sanık hakkında şikayet süresi içerisinde usulünce yapılmış bir şikayette bulunmadığı ve müsnet olayda bilinçli taksirin koşullarının da gerçekleşmediği anlaşıldığından, yasal süresinde yapılmayan şikayet nedeni ile kamu davasının düşmesine kararı verilmesi yerine, yazılı şekilde yargılamaya devamla delil tartışmasına girilerek sanık hakkında yazılı şekilde hüküm kurulması,
    Kanuna aykırı olup, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, yeniden yargılama gerektirmeyen bu hususta aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, sanık ... hakkındaki davanın şikayet yokluğu nedeniyle TCK"nın 73, 139 ve CMK"nın 223/8. maddeleri uyarınca isteme aykırı olarak DÜŞMESİNE,
    2-Sanıklar ..., ..., ... hakkındaki hükümlere yönelik temyiz incelemesinde;
    Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesine yönelik uygulama bozma nedeni yapılmamıştır.
    Olay günü...nş ve Tic AŞ"nin işçisi olan katılanın vagonları kancaladığı sırada vinci kullanan sanık ......’un vagonları çekmesi için yanında çalışan saçcı ...’a işaret vermesi ile vagonların hareket etmesi sonucu dolu iki vagon arasında sıkışması sonucu; yaşamını tehlikeye sokacak vücut fonksiyonlarına etkisi ağır (6) derecede kırık olacak ve organlarından birinin işlevinin sürekli zayıflaması niteliğinde yaralandığı olayda, sanıklardan ...’ın şirketin yönetim kurulu üyelerinden biri olup,işveren konumunda olduğu, sanık ..."un vinçci olarak görev yaptığı, sanık ...’in ise proje sorumlusu olmaları nedeniyle sanıkların cezalandırılmalarına yönelik mahkemenin kabul ve takdirinde bir isabetsizlik görülmemiştir.
    Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre sanık ...’in hakkında lehe hükümler uygulanmadığına, verilen cezanın ertelenmediğine, hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verilmediğine, sanık ... müdafinin sanığın kusurunun bulunmadığına, alt sınırdan uzaklaşılarak ceza verildiğine ve sanık hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verilmediğine; katılan vekilinin ise katılanın kusuru bulunmayıp, sanıklara az ceza verildiğine ilişkin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle usul ve yasaya uygun bulunan hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 18/02/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.











    Bu web sitesi, sisteminin bir üyesidir.